۱۳۱۶.امام على عليه السلام :ستايش ، خداى را كه عمرها را مشخّص ساخت و روزى هاى بندگان را تعيين كرد و براى هر چيزى ، اندازه اى قرار داد.

۱۳۱۷.امام على عليه السلام :ستايش ، خداى را كه از گم راهى ، به راهمان آورد و از كورى ، بينايمان ساخت و نعمت اسلام را به ما ارزانى داشت و پيامبرى را در ميان ما نهاد و ما را از بزرگ زادگان قرار داد.

۱۳۱۸.امام على عليه السلام :ستايش ، خداى را كه اوّل و آغاز هر چيز است ، و پايان و فرجام هر چيز . هر چيزى در برابر او خاشع است ، و هر چيزى به او قائم است ، و هر چيزى در برابر او خاضع است ، و هر چيزى در پيشگاه او خوار است . صداها در برابر او به خاموشى مى گرايند ، اوصاف در توصيف او در مى مانند ، اوهام در او سرگشته مى شوند ، خِردها در باره او حيران مى مانند ، و نگاه ها از مشاهده او ناتوان اند . در كارها جز او كسى حكم نمى راند ، و هيچ كارى بدون اذن او انجام نمى گيرد.

۱۳۱۹.امام على عليه السلام :ستايش ، خداى را كه اوّلين است ، بدون آن كه از چيزى آغاز شده باشد ، و نه در چيزى نهان باشد ، و نه هيچ گاه به سر آيد ، و نه با چيزى آميخته باشد ، و نه در خيال و وهم بگنجد . نه كالبد است تا كه ديده شود ، نه جسم است تا كه تجزيه شود ، نه داراى نقطه پايانى است تا كه به آن منتهى شود ، نه پديدار است تا كه ديده شود ، نه پوشيده است تا كه آشكار گردانيده شود ، و نه داراى پرده هاست تا كه در پرده داشته شود . بود ، بى آن كه در مكانى باشد ، يا حاملانى باشند كه با نيروى خود ، او را بردارند ، و چنين نبود كه نبوده و بود شده باشد .

۱۳۲۰.امام على عليه السلام :ستايش ، خداى را كه شب را در دل روز فرو برد و روز را در دل شب . ستايش ، خداى را تا آن گاه كه شبى در آيد و عالم را در تاريكى فرو برد . و ستايش ، خداى را تا هر آن گاه كه ستاره اى طلوع و غروب كند.

۱۳۱۶.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الَّذي وَقَّتَ الآجالَ ، وقَدَّرَ أرزاقَ العِبادِ ، وجَعَلَ لِكُلِّ شَيءٍ قَدرا . ^۱

۱۳۱۷.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الَّذي هَدانا مِنَ الضَّلالَةِ ، وبَصَّرَنا مِنَ العَمى ، ومَنَّ عَلَينا بِالإِسلامِ ، وجَعَلَ فينَا النُّبُوَّةَ ، وجَعَلَنَا النُّجَباءَ ^۲ . ^۳

۱۳۱۸.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الَّذي هُوَ أوَّلُ كُلِّ شَيءٍ وبَدِيُّهُ ، ومُنتَهى كُلِّ شَيءٍ ووَلِيُّهُ ، وكُلُّ شَيءٍ خاشِعٌ لَهُ ، وكُلُّ شَيءٍ قائِمٌ بِهِ ، وكُلُّ شَيءٍ ضارِعٌ إلَيهِ ، وكُلُّ شَيءٍ مُستَكينٌ لَهُ . خَشَعَت لَهُ الأَصواتُ ، وكَلَّت دونَهُ الصِّفاتُ ، وضَلَّت دونَهُ الأَوهامُ ، وحارَت دونَهُ الأَحلامُ ، وَانحَسَرَت دونَهُ الأَبصارُ ، لا يَقضي فِي الاُمورِ غَيرُهُ ، ولا يَتِمُّ شَيءٌ مِنها دونَهُ . ^۴

۱۳۱۹.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الَّذي هُوَ أوَّلٌ بِلا بَديءٍ مِمّا ^۵ ، ولا باطِنٍ فيما ، ولا يَزالُ مَهما ^۶ ، ولا مُمازِجٍ مَعَ ما ، ولا خَيالٍ وَهما ، لَيسَ بِشَبَحٍ فَيُرى ، ولا بِجِسمٍ فَيَتَجَزَّأَ ، ولا بِذي غايَةٍ فَيَتَناهى ، ولا بِمُحدَثٍ فَيُبصَرَ ، ولا بِمُستَتِرٍ فَيُكشَفَ ، ولا بِذي حُجُبٍ فَيُحوى ، كانَ ولا أماكِنَ تَحمِلُهُ أكنافُها ^۷ ، ولا حَمَلَةَ تَرفَعُهُ بِقُوَّتِها ، ولا كانَ بَعدَ أن لَم يَكُن . ^۸

۱۳۲۰.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الَّذي يولِجُ اللَّيلَ فِي النَّهارِ ، ويولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيلِ ، وَالحَمدُ للّهِِ كُلَّما وَقَبَ ^۹ لَيلٌ وغَسَقَ ^۱۰ ، وَالحَمدُ للّهِِ كُلَّما لاحَ نَجمٌ وخَفَقَ . ^۱۱