۱۳۵۲.امام على عليه السلام :او را به خاطر گرفتن ها و دادن هايش ، و به خاطر نوازش ها و سختى هايش مى ستايم ؛ او كه داناى هر نهانى است ، و حاضر در هر نهادى ، و آگاه به رازهاى سينه ها و نگاه هاى دزدانه (خيانتكارانه) ديدگان .
۱۳۵۳.امام على عليه السلام :او را مى ستاييم كه توفيق فرمانبرى داد ، و از نافرمانى دورمان داشت ، و از او مى خواهيم كه نعمتش را [بر ما] تمام گرداند ، و به ريسمانش چنگ در زنيم.
۱۳۵۴.امام على عليه السلام :بار خدايا! تو را مى ستايم ، و تو سزاوار ستايشى براى نيكى كردنت به من ، و مهرورزى ات بر من ، و براى آن كه مرا به نور خودت وصل كردى ( / از نور خودت به من بخشيدى) ، و با مهرِ خويش مرا دريافتى ، و مرا در نعمتت غوطه ور ساختى.
۱۳۵۵.امام على عليه السلام :بار خدايا ! تو را مى ستايم ، و تو سزاوار ستايشى ، براى مواهب خوشايندى كه به من ارزانى داشتى ، و فضل فراوانت كه به من رساندى ، و نيكى اى كه به من نمودى ، و جايگاه عدلى كه مرا در آن جاى دادى ، و نعمت مستمرّى كه به من بخشيدى ، و دفاعى كه از من كردى ، و توفيقى كه به من دادى ، و پذيرفتن دعايم آن گاه كه نجواكنان ، تو را خواندم.
۱۳۵۶.امام على عليه السلام :بار خدايا! پيوسته تو را مى ستايم ، و هماره و در سرتاسر عمر ، تو را ثنا مى گويم ، به انواع تسبيح و همه گونه تقديس ، آن سان كه خالص براى ياد تو و پسندِ درگاه تو باشد ، با توحيد ناب و ستايش گويى خالص ... .
بار خدايا! ستايشت باد ، ستايشى پياپى و به هم پيوسته و رشته وار و استوار ؛ ستايشى كه بپايد و نابود نشود ، و در ملكوت گم نگردد ، و در عالم از ميان نرود ، و در شناخت [تو] كم نيايد .
ستايشت باد ، ستايشى كه خوبى هايش به شماره نيايد ، در شب ، آن گاه كه پشت مى كند ، و در روز ، آن گاه كه برمى دمد ، و در خشكى و در دريا ، و در بامدادان و عصرگاهان ، و شب هنگام و صبح زود ، و نيم روز و سحرگاهان.
