۱۳۵۹.امام على عليه السلام :بار خدايا ! ستايش ، سراسر تو را ، و پادشاهى ، سراسر تو را ، و خوبى ، سراسر در دست توست ، و كارها سراسر ، از آشكار و نهان ، به تو باز مى گردند ، و تو منتهاى همه چيزى.
بار خدايا ! تو را ستايش به خاطر بخشودنت پس از قدرتت [و مسلّط شدنت] ، و تو را ستايش به خاطر آمرزيدنت پس از خشم گرفتنت.
بار خدايا ! تو را ستايش كه بالا برنده درجاتى ، اجابت كننده دعاهايى ، فرو فرستنده بركت ها از فراز هفت آسمانى ، دهنده درخواست هايى ، تبديل كننده بدى ها به خوبى هايى ، قرار دهنده درجات براى نيكى هايى ، و برون برنده از تاريكى ها به سوى روشنايى هستى.
بار خدايا ! تو را ستايش كه آمرزنده گناهى ، پذيرنده توبه اى، سخت كيفرى ، توانمندى ( / بخشنده اى) ، معبودى جز تو نيست و بازگشت ، به سوى توست.
بار خدايا ! تو را ستايش ، در شب ، آن گاه كه [عالم را] فرو مى پوشاند ؛ و تو را ستايش ، در روز ، آن گاه كه روشن مى شود ؛ و تو را ستايش ، در آخرت و دنيا.
بار خدايا ! تو را ستايش ، در شب ، آن گاه كه تاريك مى شود ؛ و تو را ستايش ، در روز ، آن گاه كه بر مى دَمَد ؛ و تو را ستايش ، به گاهِ بر آمدن خورشيد و فرو شدن آن ؛ و تو را ستايش به خاطر نعمت هايت كه به شماره نمى آيند ، و زمان و مدّتشان به سر نمى آيد.
بار خدايا ! تو را ستايش ، در آنچه گذشت ، و تو را ستايش ، در آنچه باقى مانده است .
