۱۳۸۰.امام حسين عليه السلام :ستايش ، خدايى را كه هيچ چيز قضاى او را بر نگرداند و چيزى مانع عطاى او نشود و ساختنِ هيچ سازنده اى ، چونان ساختن او نباشد . اوست بخشنده گشاده دست كه انواع پديده ها را آفريد و با حكمت خويش ، ساخته ها [و مخلوقات] را استوار و محكم قرار داد . طلايه ها ۱ بر او پوشيده نيست ، و سپرده ها در نزد او از بين نرود ... .
بار خدايا ! تو را ستايش كه مرا آفريدى و شنوا و بينايم گردانيدى . تو را ستايش كه مرا آفريدى و از سر مهر به من ، مرا زنده و بى عيب قرار دادى ؛ در حالى كه از آفريدن من ، بى نياز بودى ... . خجسته و والايى تو ، اى پروردگار من ! پس همواره تو را ستايش ، و هميشه تو را سپاس ... .
بار خدايا ! اين است ثناى من بر تو در حالى كه بزرگت مى شمارم ، و اخلاص من نسبت به تو در حالى كه به يكتايى ات مى ستايم ، و اقرارم به نعمت هايت در حالى كه آنها را بر مى شمارم ؛ هر چند معترفم كه از بسيارى و سرشارىِ اين نعمت ها ، از عهده شمارش آنها بر نمى آيم ؛ همان نعمت هايى كه از ديرباز تا كنون ، پياپى به من رسيده اند و همواره ـ از آن گاه كه مرا آفريدى و پديدم آوردى ، از آغاز عمر ـ ، مرا در آنها غوطه ور ساخته اى : نيازمند بودم و بى نيازم ساختى ، گزند از من زدودى ، اسباب آسايش فراهم آوردى ، دشوارى ها را برطرف ساختى ، اندوه را از بين بردى ، تنم را عافيت بخشيدى و دينم را سالم نگه داشتى . اگر همه جهانيان ، از آغاز تا انجام ، مرا در شمردن نعمت هايى كه به من ارزانى داشته اى ، يارى رسانند ، نه من و نه آنان از عهده اين كار بر نياييم . پاك و بلندمرتبه اى تو ، اى پروردگار بزرگ و كريم و مهربان ! نيكى هايت به شمار نيايد ، ثناى تو به جا آورده نشود ، و نعمت هايت جبران نگردد . بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست . نعمتت را بر ما تمام گردان و ما را از طاعتت بهره مند بدار . پاكى تو ، كه معبودى جز تو نيست .. . آسمان ها و زمين و هر آن كه در آنهاست ، تو را به پاكى مى ستايند ، و هيچ موجودى نيست مگر آن كه تسبيح و ستايشِ تو مى گويد . پس ستايش و بزرگى و بلندىِ مرتبت از آنِ توست ، اى صاحبِ شكوه و ارج .
