۱۳۹۴.امام زين العابدين عليه السلام :ستايش ، خداى را كه به هر زبانى يادش كنند ، بر هر احسانى سپاسش گويند و در هر مكانى او را پرستند . گرداننده امور است و مقدّر كننده روزگاران است . به آنچه درياها [در خود] پوشيده دارند و سينه ها نهانش كنند و تاريكى ها پنهانش سازند و روشنايىْ آشكارش گرداند ، داناست . خدايى كه دانشمندان در دانش او حيران اند و حاكمان در برابر حكم و فرمان او ، گردن نهاده اند و بزرگان در برابر قدرت او ، سر فرود آورده اند . و با بخشندگىِ بى كران خود ، بر ديگر بخشندگان برتر آمده و با بردبارىِ بى اندازه خود ، بر ديگر بردباران آقايى كرده است.
ستايش ، خدايى را كه هر كس به زنهار او درآيد ، زنهارش شكسته نشود ، و هر كس به عظمت او پناه جويد ، مقهور نگردد ، و هر كس پيوسته شكر نعمتش را به جاى آورد ، نيازمند نشود ، و هر كس مشمول رحمت او شود ، به هلاكت نيفتد ؛ صاحب احسان هايى كه شمارندگان ، آنها را شماره نتوانند كرد ، و صاحب نعمت هايى كه كوشندگان [در عمل و عبادت] ، از عهده جبران آنها بر نيايند ، و صاحب نيكى هايى كه منكران نتوانند آنها را نفى كنند ، و صاحب نشانه هايى كه موجودات با نور آنها بينا شوند [و به وجود او پى برند].
او را مى ستايم و فاش مى ستايم و دهش هايش را سپاس مى گويم ، چونان ستايش كردن كسى كه توفيق هدايت او را يافته و به دادگرى اش اعتماد دارد . سپاس هميشگى و فرمان بايسته ، تنها از آنِ اوست ... .
ستايش ، خداى را ؛ آفريننده موجود زنده از نطفه آميخته ، فرو برنده روشنايى ها در تاريكى ها ، بيرون آورنده هستى از نيستى ، پيشى گيرنده بر ازل ، بخشنده نعمت هاى پيشين به خلق و سود رساننده به آنان با فضل و كرم ؛ خدايى كه بسيارىِ انفاق و دهش ، او را ناتوان نسازد و از ترس نادارى ، بخشش خود را دريغ ندارد و سرازير كردن روزى ها ، چيزى از [خزانه] او نكاهد ؛ با مردمك ديدگان ، ديده نشود و به پيوستن و جدايى ، وصف نگردد .
او را بر احسان فراوانش مى ستايم و از اين كه مرا به خود واگذارَد و يارى ام نرسانَد ، به خود او پناه مى برم . از پرتو برهانش هدايت مى جويم و به او چنان كه سزد ، ايمان دارم.
