5 / 8
ستايش هاى نقل شده از امام صادق عليه السلام
۱۴۰۲.امام صادق عليه السلام :ستايش ، خداى را با همه ستايش هايش ، بر همه نعمت هايش ، تا آن كه ستايش بدان جا رسد كه پروردگارم دوست مى دارد و خشنود مى شود .
۱۴۰۳.امام صادق عليه السلام :ستايش ، خداى را آن سان كه پروردگار ما دوست دارد و آن سان كه او مى پسندد ؛ ستايشى بسيار و پاك .. . ستايش ، خداى را تا هر آن گاه كه چيزى خداى را مى ستايد ، و آن سان كه خدا خود ، دوست دارد ستايش شود.
۱۴۰۴.امام صادق عليه السلام :ستايش ، خداى را بر دانش او . ستايش ، خداى را بر لطف و دِهِش او به ما و به همه آفريدگانش ؛ لطف و دهشى چنان كريمانه كه [فقط] خدا خود آن را مى داند.
۱۴۰۵.امام صادق عليه السلام :ستايش ، خداى را كه صاحب ستايش و اهل آن و پايان آن و جايگاه آن است . اخلاص ورزيد هر آن كه او را يگانه داشت ، ره يافت هر آن كه او را پرستيد ، درست كار شد هر آن كه از او فرمان برد ، و در امان ماند هر آن كه به او پناه برد . بار خدايا ، اى صاحب جود و بزرگى و ثناى نيكو و ستايش!
۱۴۰۶.الكافىـ به نقل از على بن حَسّان ، از يكى از يارانش ـ: از امام صادق عليه السلام پرسيدم : كمترين چيزى كه در ستايشگويى خداوند بسنده مى كند ، چيست؟
فرمود : «مى گويى : ستايش ، خدايى را كه برتر و چيره است . ستايش ، خدايى را كه فرمان روايى مقتدر است . ستايش ، خدايى را كه از نهان ها آگاه و باخبر است . ستايش ، خدايى را كه زندگان را مى ميراند و مردگان را زنده مى گرداند ، و او بر هر كارى تواناست» .
