۸۸۸.نهج البلاغةـ به نقل از امام على عليه السلام ـ: پاكا تو و چه بزرگ است مقام تو! پاكا تو و چه بزرگ است آنچه از آفريدگانت مى بينيم! و چه خُرد است هر بزرگى در كنار توانايى تو! و چه سهمگين است آنچه از ملكوت تو مى بينيم! و چه خُرد است اينها در برابر آنچه از پادشاهى ات بر ما ناپيداست! و چه سرشار است نعمت هايت در دنيا! و چه خُرد است اين نعمت ها در برابر نعمت هاى آخرت!
۸۸۹.مهج الدعواتـ به نقل از امام على عليه السلام ـ: پاكا و سپاست باد ! وه كه چه بزرگ و بردبار و بزرگوارى تو! بردبارى ات از سر بخشايندگى ات ، سركشى گردن فرازان را فرا گرفته است و نعمتت ، سپاس سپاس گزاران را غرقه ساخته است . و بردبارى ات ، بيش از آن است كه آمارگيران ، آمارش كنند و توانايى ات (/ بخشندگى ات) ، برتر از آن است كه وصف كنندگان ، وصفش كنند ... .
پاكا تو! به وسيله تو ، خويشتن را به تو نزديك مى گردانم و به حقّ تو سوگند مى خورم و از تو ، به خودِ تو مى گريزم . آن گاه كه نافرمانى تو مى كنم ، در حقيقت ، خويشتن را خوار داشته ام ، نه تو را ، و به نادانى خويش غرّه گشته ام ، نه به بردبارى تو ، و حقّ خود را تباه ساخته ام ، نه حقّ بزرگ تو را ، و به خود ستم كرده ام . اكنون به رحمت تو اميد بسته ام و به تو ايمان دارم و بر تو توكّل مى كنم و به درگاه تو ، توبه و لابه مى نمايم . پس به فقر و نيازم به تو ، رحم آور و به روسياهى ام ، و به سرگردانى ام در شرمسارى گناهانم ، كه تو مهربان ترينِ مهربانانى .
۸۹۰.التوحيدـ به نقل از حصين بن عبد الرحمان ، از پدرش ، از امام صادق عليه السلام ، از پدرانش عليهم السلام ، از امام على عليه السلام ـ: پاكا خدايى كه آفريدن آنچه از هيچ آفريد و تدبير آنچه بى الگو خلق كرد ، به رنجش نيفكند و بسنده كردنش به آنچه آفريد ، از سر ناتوانى و سستى نبود !
