۱۵۴۶.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: بار خدايا! اگر چه از رسيدن به طاعت تو ناتوان مانده ايم، ۱ به چيزى از طاعتت چنگ زده ايم كه در نزد تو محبوب ترين است ؛ يعنى [كلمه] «معبودى جز تو نيست» ، كه به درستى از جانب تو آمده است.
۱۵۴۷.كتابُ مَن لايَحضُرُهُ الفقيه :روايت شده است كه امام على عليه السلام ۲ در سجده آيات سجده مى گويد : «به راستى ، به راستى كه معبودى جز خدا نيست . از سرِ باور و تصديق ، [مى گويم كه] معبودى جز خدا نيست ، بنده وار و سر سپرده ، [مى گويم كه ]معبودى جز خدا نيست . خداوندا ! براى تو پيشانى بر خاك ساييدم ، از سرِ بندگى و بردگى ، و [از عبوديت در برابر تو ،] خوددارى و گردن كشى نكنم ، كه من بنده اى خوار و ترسان و پناهجو هستم» .
سپس سرش را از سجده بر مى دارد و «اللّه أكبر» مى گويد .
۱۵۴۸.امام على عليه السلامـ در نيايش هر روز خود ، در دهه ذى حجّه ـ: معبودى جز خدا نيست ؛ به شمار شب ها و روزگاران . معبودى جز خدا نيست ؛ به شمار خيزابه هاى درياها . معبودى جز خدا نيست و مِهر او بهتر از هر آن چيزى است كه گردآورند . معبودى جز خدا نيست ؛ به شمار هر آنچه خار و درخت است . معبودى جز خدا نيست ؛ به شمار هر آنچه موى و كرك است . معبودى جز خدا نيست ؛ به شمار هر آنچه سنگ وكلوخ است. معبودى جز خدا نيست؛ به شمار نگاه هاى ديدگان. معبودى جز خدا نيست ؛ هم آن گاه كه شب شود و هم صبحگاهان ، آن گاه كه بردَمَد. معبودى جز خدا نيست؛ به شمار بادهاى بيابان ها وكوهساران. ومعبودى جز خدا نيست ؛ از امروز تا آن روز كه در شيپور [ ـِ رستاخيز] دميده شود.