۱۵۶۶.امام صادق عليه السلام :در هنگام مردنِ هر كسى ، يكى از شيطان هايش بر او گماشته مى شود و به كفرش وا مى دارد و او را در عقيده اش و دينش به شك مى كشاند ، تا آن كه جانش كنده شود . پس آن كه مؤمنى يكتاپرست و اهل بينش باشد ، شيطان بر او چيره نمى شود ؛ ولى آن كه در دينش سست و ناتوان باشد ، شيطان او را در عقيده اش و دينش دستخوش شك و ترديد مى كند . پس هر گاه بر بالين مردگانتان حاضر شديد ، كلمه توحيد را به آنها تلقين كنيد و آن ، چنين است :
«معبودى جز خداى والا و بزرگ نيست . معبودى جز خداى بردبار بزرگوار نيست . پاكا خدا ، كه پروردگار آسمان هاى هفتگانه است و پروردگار زمين هاى هفتگانه و آنچه در آنها و ما بين آنها و در زير آنهاست ، و پروردگار عرش بزرگ . و ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است » .
۱۵۶۷.امام صادق عليه السلام :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ در هر روز و شبى ، سه مرتبه خود را مى ستايد. پس هركس خدا را به همان گونه كه او خويشتن را ستوده است،بستايد، اگر در حال بدبختى باشد ، خداوند عز و جل او را به خوش بختى درمى آورد . مى گويد:
«تويى خدا ، معبودى نيست جز تو پروردگار جهانيان . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو مهرگستر مهربان . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو عزّتمند ۱ [والا ]و بزرگ . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو صاحب روز جزا . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو آموزگار مهربان . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو عزّتمند سنجيده كار . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو كه آغاز آفرينش ، از توست و به سوى تو باز مى گردد . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو كه ازلى و ابدى هستى . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو آفريننده نيك و بد . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو آفريننده بهشت و دوزخ . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو يگانه بى نياز ، كه نه فرزندى دارى و نه فرزند كسى هستى و هيچ كس همتاى تو نيست . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو «پادشاه پاك بى عيب ايمنى بخش نگهبان چيره ناپذير جبّار متكبّر . منزّه است خدا از آنچه با او شريك مى گردانند . او خداى آفريننده نوساز صورتگر است . او راست نكوترين نام ها . آنچه در آسمان ها و زمين است ، تسبيح او مى گويند و اوست چيره ناپذير سنجيده كار» . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو بزرگ كه بزرگى ، رداى توست » .