۱۵۶۸.الكافىـ به نقل از عمروبن ابى مقدام ـ: اين دعا را كه دربر گيرنده [خير و حاجات ]دنيا و آخرت است ، امام صادق عليه السلام به من ديكته فرمود:
«پس از ستايش خدا و ثناى او ، مى گويى : بار خدايا! تويى خدا ، معبودى نيست جز تو بردبارِ بزرگوار . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو عزّتمند استوارْ كار . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو يكتاى چيره گر . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو پادشاه جبّار . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو مهربانِ آمرزنده . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو سختْ پرتوان . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو بزرگِ برتر . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو شنواى بينا . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو دست نايافتنىِ توانا . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو آمرزگار سپاس گزار . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو ستودنىِ تحسين برانگيز . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو آمرزگارِ دوستدار . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو مهرورز بنده نواز . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو بردبارِ داور . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو بخشنده بى چشمداشت و شريف . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو يگانه يكتا . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو غايب حاضر . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو پيداى پنهان . تويى خدا ، معبودى نيست جز تو كه به همه چيز دانا و آگاهى .
با نور كامل خود ، هدايت مى فرمايى و گشاده دستانه ، دهش مى كنى . اى پروردگار ما ! روى تو ، گرامى ترينِ روى هاست و سوى تو ، بهترين سوى هاست و دهش تو ، برترين و گواراترينِ دهش هاست . اى پروردگار ما ! از تو فرمان بردارى مى شود و تو سپاس گزارى مى كنى . اى پروردگار ما ! نافرمانى مى شوى و تو آن كه را بخواهى ، مى آمرزى . درمانده را پاسخ مى دهى ، بدى و گزند را برطرف مى سازى ، توبه را مى پذيرى و گناهان را مى بخشى . نيكى هايت را تلافى نتوان كرد و نعمت هايت را نمى توان شمرد و سخن هيچ گوينده اى ، به ستايش تو نرسد.
بار خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست ، و در گشايش [وحكومت] و خوشى و آسايش و شادمانىِ آنان شتاب فرما ، و طعم گشايش آنان را به من بچشان . دشمنانشان را ، از جن و انس ، نابود كن و ما را در دنيا نيكى و در آخرت نيز نيكى عطا فرما و از عذاب آتش ، نگاهمان بدار . ما را از آنانى قرار ده كه بيمى بر ايشان نيست و اندوهگين نمى شوند ، و مرا از كسانى قرار ده كه شكيبايى ورزيدند و بر پروردگارشان توكّل مى كنند . در زندگى دنيا و در آخرت ، مرا در گفتار [و عقيده] ، استوار و پابرجا بدار . در زندگى و مرگ ، در صحراى محشر ، در وقت حسابرسى و وزن كردن اعمال و در ديگر صحنه هاى هرسناك روز رستاخيز ، مرا نيرو ده و در صراط ، نگهدارم باش و مرا از آن عبور بده . دانشى سودمند ، يقينى درست ، پرهيزگارى و نيكوكارى [يا : طاعت ]و پارسايى و ترس از خودت را روزى ام كن و نيز هراسى كه مرا به تو نزديك گرداند و از تو دورم نكند . مرا دوست بدار و دشمنم مدار ، حمايتم كن و تنهايم مگذار ، و همه خير دنيا و آخرت را ـ چه آنها كه مى دانم و چه آنها كه نمى دانم ـ به من عطا فرما ، و مرا از همه بدى ها ـ يكسره ؛ چه آنها كه مى دانم و چه آنها كه نمى دانم ـ در پناه خود بگير» .