۱۸۱۲.امام صادق عليه السلام :هر كس بر انگشترى اش بنويسد : «ما شاء اللّه ، لا قوّة إلّا باللّه ، أستَغفِرُ اللّه » ، از فقر شديد ، در امان است.

۱۸۱۳.امام صادق عليه السلام :خداوند ، پيامبرى را سوى قومى فرستاد و به او فرمود كه با آنان بجنگد . او از ناتوانى ، به خدا شكايت كرد ... خداوند عز و جل به او وحى فرمود كه : «پانزده سال ديگر ، پيروزى به سراغت خواهد آمد» .
آن پيامبر به يارانش فرمود : «خداوند عز و جل به من دستور داد كه با بنى فلان بجنگم و من ، از ناتوانى [خود در برابر آنها] به او شكايت كردم» . يارانش گفتند : «هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارى خدا» .
به آنان فرمود : «خدا به من وحى فرمود كه پانزده سال ديگر ، پيروزى نصيبم خواهد شد» .
يارانش گفتند : «هر چه خدا خواهد! هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارى خدا» .
پس خداوند ، در همان سال ، به آنان پيروزى داد ؛ چرا كه كار را به خدا سپردند و گفتند : «هر چه خدا خواهد! هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارى خدا».

۱۸۱۴.امام صادق عليه السلام :چهار چيز ، براى چهار چيز است : يكى براى [دفع] كشته شدن و شكست خوردن ، و آن جمله اين است : «خدا ، ما را بس است و او نيكو كارسازى است». خداوند مى فرمايد : «همان كسانى كه [برخى از ]مردم به ايشان گفتند : مردمان ، براى [جنگ با] شما گِردآمده اند . پس از آنان بترسيد ؛ ولى [اين سخن ]بر ايمانشان افزود و گفتند : خدا ، ما را بس است و او نيكو كارسازى است . پس با نعمت و بخششى از جانب خدا [از ميدان نبرد ]باز گشتند ، در حالى كه هيچ آسيبى به آنها نرسيده بود» .
دومى ، براى [دفع] نيرنگ و گزند [و آن ، گفتن] : «و كار خويش را به خدا ، وا مى گذارم» و كار خويش را به خدا وا گذاردم . خداى عز و جل مى فرمايد : «پس ، خدا ، او را از عواقب سوء آنچه نيرنگ مى كردند ، نگه داشت و فرعونيان را عذاب سخت ، فرو گرفت» .
و سومى ، براى [مصون ماندن از] سوخته شدن و غرق گشتن است [و آن ، گفتن] : «هر چه خدا خواهد! هيچ نيرويى نيست جز به يارى خدا» ؛ زيرا [خداوند ]مى فرمايد : «چرا آن گاه كه به باغ خود در آمدى ، نگفتى : «آنچه خدا خواهد! هيچ نيرويى نيست ، جز به يارى خدا»؟» .
و چهارمى براى [رفع] نگرانى و اندوه است [و آن ، اين است] : «خدايى جز تو نيست . مُنزّهى تو! همانا من از ستم پيشگان بودم» . خداوند ـ كه منزّه است ـ مى فرمايد : «پس [دعاى] او را اجابت كرديم و او را از اندوه ، رهايى بخشيديم و بدين گونه ، مؤمنان را نجات مى دهيم» .

۱۸۱۲.عنه عليه السلام :مَن كَتَبَ عَلى خاتَمِهِ : «ماشاءَ اللّهُ ، لا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ ، أستَغفِرُ اللّهَ» ، أمِنَ مِنَ الفَقرِ المُدقِعِ ^۱ . ^۲

۱۸۱۳.عنه عليه السلام :بَعَثَ اللّهُ نَبِيّا إلى قَومٍ وأمَرَهُ أن يُقاتِلَهُم ، فَشَكا إلَى اللّهِ الضَّعفَ . . . فَأَوحَى اللّهُ عز و جل : إنَّ النَّصرَ يَأتيكَ بَعدَ خَمسَ عَشرَةَ ^۳ سَنَةً .
فَقالَ لِأَصحابِهِ : إنَّ اللّهَ عز و جل أمَرَني بِقِتالِ بَني فُلانٍ فَشَكَوتُ إلَيهِ الضَّعفَ! فَقالوا : لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ .
فَقالَ لَهُم : إنَّ اللّهَ قَد أوحى إلَيَّ أنَّ النَّصرَ يَأتيني بَعدَ خَمسَ عَشَرةَ سَنَةً! فَقالوا : ما شاءَ اللّهُ ، لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ .
قالَ : فَأَتاهُمُ اللّهُ بِالنَّصرِ في سَنَتِهِم تِلكَ ، لِتَفويضِهِم إلَى اللّهِ ، وقَولِهِم : ما شاءَ اللّهُ ، لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ . ^۴

۱۸۱۴.عنه عليه السلام :أربَعٌ لِأَربَعٍ ، فَواحِدَةٌ لِلقَتلِ وَالهَزيمَةِ : حَسبُنَا اللّهُ ونِعمَ الوَكيلُ ؛ إنَّ اللّهَ يَقولُ : «الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَـنًا وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ * فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ»^۵ .
وَالاُخرى لِلمَكرِ وَالسّوءِ : «وَ أُفَوِّضُ أَمْرِى إِلَى اللَّهِ»^۶ ، وفَوَّضتُ أمري إلَى اللّهِ ؛ قالَ اللّهُ عز و جل : «فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّـئاتِ مَا مَكَرُواْ وَ حَاقَ بِـئالِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ»^۷ .
وَالثّالِثَةُ لِلحَرَقِ وَالغَرَقِ : ما شاءَ اللّهُ ، لا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ ؛ وذلِكَ أنَّهُ يَقولُ : «وَ لَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَا بِاللَّهِ»^۸ .
وَالرّابِعَةُ لِلغَمِّ وَالهَمِّ : لا إلهَ إلّا أنتَ سُبحانَكَ إنّي كُنتُ مِنَ الظّالِمينَ ؛ قالَ اللّه سُبحانَهُ : «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَـهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَ لِكَ نُنجِى الْمُؤْمِنِينَ»^۹ . ^۱۰