۱۸۲۱.امام زين العابدين عليه السلامـ در «مناجات توبه گران» ـ:معبود من! ... اگر تو مرا از درگاهت برانى ، به كه پناه برم؟! و اگر تو مرا از پيشگاهت باز گردانى ، به چه كسى متوسّل شوم؟!

۱۸۲۲.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در عرفه ـ: آنك ، من در پيشگاه تو ايستاده ام ، خوار و زبون و فروتن و خاكسار و ترسان ، و به گناهان بزرگى كه بر دوش دارم و خطاهاى بزرگى كه مرتكب گشته ام، اعتراف دارم و به گذشتِ تو ، پناه آورده ام و دست به دامن مهرِ تو شده ام و يقين دارم كه هيچ كس ، نمى تواند مرا [از خشم و عذاب تو] در پناه خويش گيرد . هيچ مانعى نمى تواند تو را از من ، باز دارد .

۱۸۲۳.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان براى فرزندانش ـ: و چنان كن كه در همه اينها (تقاضاهايم) به خواهشم از تو ، دست يابم و به درخواستم از تو ، كامياب شوم و از توكّل كردن بر تو ، محروم نگردم و به پناه بردن به تو ، خو گيرم .

۱۸۲۴.امام باقر عليه السلام :معبود من! ... تويى پروردگار و آقاى من ، و پناه و ملجأ من ، و نگهبان من ، و حامى من ، و مهربان به من ، و متكفّل روزى من .

۱۸۲۵.امام صادق عليه السلامـ در يكى از دعاهايش ـ: به عزّت تو پناه مى برم و در آستان تو بست مى نشينم و به قدرت تو پناهنده مى شوم و از رحمت تو يارى مى طلبم و به ريسمان تو چنگ مى زنم و جز به تو اعتماد نمى كنم و جز به تو پناه نمى آورم ، اى بزرگ ترين اميد ، اى زداينده بلا ، و اى سزاوارترين كس به گذشت و بخشايش!
بار خدايا! از ستم خود به بخشايش تو پناه مى برم ، از ترس خود ، به امنيّت تو پناه مى برم ، از فقر خود ، به توانگرى تو پناه مى برم و وجود پوسنده و فناپذير خويش را در پناه وجود پاينده و جاويدان تو ـ كه نيستى و زوال نمى پذيرد ـ ، در مى آورم ، اى كسى كه [توجّه به] چيزى ، او را از چيزى ديگر ، باز نمى دارد !

۱۸۲۱.الإمام زين العابدين عليه السلامـ في مُناجاةِ التَّوّابينَ ـ: إلهي ... فَإِن طَرَدتَني مِن بابِكَ فَبِمَن ألوذُ ؟ ! وإن رَدَدتَني عَن جَنابِكَ فَبِمَن أعوذُ ؟! ^۱

۱۸۲۲.عنه عليه السلامـ مِن دُعائِهِ في عَرَفَةَ ـ:ها أنَا ذا بَينَ يَدَيكَ ، صاغِرا ذَليلاً خاضِعا خاشِعا خائِفا ، مُعتَرِفا بِعَظيمٍ مِنَ الذُّنوبِ تَحَمَّلتُهُ ، وجَليلٍ مِنَ الخَطايَا اجتَرَمتُهُ ، مُستَجيرا بِصَفحِكَ ^۲ ، لائِذا بِرَحمَتِكَ ، موقِنا أنَّهُ لا يُجيرُني مِنكَ مُجيرٌ ، ولا يَمنَعُني مِنكَ مانِعٌ . ^۳

۱۸۲۳.عنه عليه السلامـ مِن دُعائِهِ لِوُلدِهِ عليهم السلام ـ: وَاجعَلني في جَميعِ ذلِكَ مِنَ المُصلِحينَ بِسُؤالي إيّاكَ ، المُنجِحينَ بِالطَّلَبِ إلَيكَ ، غَيرِ المَمنوعينَ بِالتَّوَكُّلِ عَلَيكَ ، المُعَوَّدينَ ^۴ بِالتَّعَوُّذِ بِكَ . ^۵

۱۸۲۴.الإمام الباقر عليه السلام :إلهي ... أنتَ رَبّي وسَيِّدي ، ومَفزَعي ومَلجَئي ، وَالحافِظُ لي ، وَالذّابُّ ^۶ عَنّي ، وَالرَّحيمُ بي ، وَالمُتَكَفِّلُ بِرِزقي . ^۷

۱۸۲۵.الإمام الصادق عليه السلامـ مِن دُعاءٍ لَهُ ـ: ألوذُ بِعِزَّتِكَ ، وأستَظِلُّ بِفِنائِكَ ، وأستَجيرُ بِقُدرَتِكَ ، وأستَغيثُ بِرَحمَتِكَ ، وأعتَصِمُ بِحَبلِكَ ، ولا أثِقُ إلّا بِكَ ، ولا ألجَأُ إلّا إلَيكَ ، يا عَظيمَ الرَّجاءِ ، يا كاشِفَ البَلاءِ ، ويا أحَقَّ مَن تَجاوَزَ وعَفا .
اللّهُمَّ إنَّ ظُلمي مُستَجيرٌ بِعَفوِكَ ، وخَوفي مُستَجيرٌ بِأَمانِكَ ، وفَقري مُستَجيرٌ بِغِناكَ ، ووَجهِيَ البالِي الفاني مُستَجيرٌ بِوَجهِكَ الدّائِمِ الباقِي الَّذي لا يَفنى ولا يَزولُ ، يا مَن لا يَشغَلُهُ شَأنٌ عَن شَأنٍ . ^۸