۱۸۲۶.امام كاظم عليه السلامـ در «دعاى حجاب (محافظت)۱ـ:سَروَر من! خودم را به تو سپردم . پس مرا وا مگذار .
بر تو توكّل كردم . پس مرا تنها مگذار . به سايه گسترده تو پناه آورم . پس مرا دور مينداز . تويى مطلوب ، و به سوى تو بايد گريخت .
۱۸۲۷.امام كاظم عليه السلام :بار خدايا! تويى گريزگاه من . پس به سوى تو مى گريزم . تويى پناهگاه من . پس به تو پناه مى آورم .
۱۸۲۸.امام كاظم عليه السلامـ در دعاى «جوشن» ـ: به كِه پناه برم ، اى پروردگار من! و به چه كسى متوسّل شوم؟! جز تو كسى را ندارم . آيا تو كه تكيه گاه منى و اعتمادم به توست ، دست رد به سينه ام مى زنى؟!
۱۸۲۹.امام رضا عليه السلامـ از دعايى كه در شب شنبه ، براى دفع دشمن حسود و دسيسه سلطان ، خوانده مى شود ـ: ... خداوندا! من به تو پناهنده و متوسّل مى شوم ، و به تو تكيه و اعتماد و توكّل مى كنم . پس بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و آن [دشمن حسود و دسيسه سلطان] را از من ، دور كن ، كه تو فريادرسِ فريادخواهان ، و حامى حمايت خواهان ، و پناه پناهجويان و مهربان ترينِ مهربانانى .
۱۸۳۰.امام رضا عليه السلامـ در دعايى كه بعد از هشت ركعت نماز شب مى خواند ـ: بار خدايا! از تو مى خواهم به حرمت كسى كه از تو به تو ، پناه آورده است و به عزّت تو ، پناهنده شده و در سايه تو ، جاى گرفته و به ريسمان تو ، چنگ آويخته و جز به تو ، اعتماد نكرده است ، اى پُردَهِش ، اى رهاننده بنديان ، اى كسى كه از شدّت بخشندگى اش خويشتن را دَهِشگر ناميده است! تو را مى خوانم با اميد و بيم ، و ترس و طمع ، و سماجت و پافشارى ، و زارى و چاپلوسى ، و ايستاده و نشسته ، و در ركوع و سجود ، و سواره و پياده ، و آينده و رونده ، و در همه حالاتم ، و از تو درخواست مى كنم كه بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرستى و به من ، چنين و چنان كنى .
