۱۸۴۷.امام على عليه السلام :بار خدايا! ... تو پناهگاه ترسانِ غرق گشته اى ، و از هر دلسوزى ، مهرورزترى . من ، آهنگِ كوى تو كرده ام ـ اى آقاى من ـ كه تو فرجامين مقصد رهپويانى .

۱۸۴۸.امام حسن عليه السلامـ در دعاى قنوت ـ: اى حاضرِ در هر نهان ، و اى داناى هر راز ، و اى پناه هر بى چاره و درمانده! فهم ها در تو سرگردان اند و دانش ها در باره تو درمانده اند .

۱۸۴۹.امام زين العابدين عليه السلام :بار خدايا! از تو درخواست مى كنم ، چونان درخواست كرنشگر زبون! از تو درخواست مى كنم ، به سان درخواستِ پناهجوى پوزشخواه .

۱۸۵۰.امام زين العابدين عليه السلامـ در يكى از دعاهايش ـ: اى آن كه هر گريزنده اى به او پناه مى برد و هر جوينده اى اميدش به اوست !

۱۸۵۱.امام زين العابدين عليه السلامـ در يكى از دعاهايش ـ: در آنچه روزىِ من كرده اى و در آنچه به من داده اى و در هر نعمتى كه ارزانى ام داشته اى ، بركت ده و در همه اوضاع و احوال ، از من نگهدارى و پاسدارى و مراقبت و دفاع كن ، و مرا در پناه و حمايت خويش ، در آور .

۱۸۴۷.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ ... أنتَ مَلجَأُ الخائِفِ الغَريقِ ، وأرأَفُ مِن كُلِّ شَفيقٍ ، إلَيكَ قَصَدتُ سَيِّدي ، وأنتَ مُنتَهَى القَصدِ لِلقاصِدينَ . ^۱

۱۸۴۸.الإمام الحسن عليه السلامـ في قُنوتِهِ ـ: يا حاضِرَ كُلِّ غَيبٍ ، وعالِمَ كُلِّ سِرٍّ ، ومَلجَأَ كُلِّ مُضطَرٍّ ، ضَلَّت فيكَ الفُهومُ ، وتَقَطَّعَت دونَكَ العُلومُ . ^۲

۱۸۴۹.الإمام زين العابدين عليه السلام :اللّهُمَّ إنّي أسأَ لُكَ سُؤالَ الخاضِعِ الذَّليلِ ، وأسأَ لُكَ سُؤالَ العائِذِ المُستَقيلِ ^۳ . ^۴

۱۸۵۰.عنه عليه السلامـ في دُعاءٍ لَهُ ـ: يا مَن كُلُّ هارِبٍ إلَيهِ يَلتَجِئُ ، وكُلُّ طالِبٍ إيّاهُ يَرتَجي . ^۵

۱۸۵۱.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: بارِك لي فيما رَزَقتَني ، وفيما خَوَّلتَني ، وفيما أنعَمتَ بِهِ عَلَيَّ ، وَاجعَلني في كُلِّ حالاتي مَحفوظا ، مَكلوءا ^۶ ، مَستورا ، مَمنوعا ^۷ ، مُعاذا ، مُجارا . ^۸