حديث :
۱۸۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ پيوسته مى گفت ـ: پناه مى برم به عزّت تويى كه معبودى جز تو نيست ؛ همو كه هرگز نمى ميرد ، در حالى كه جِن و انس مى ميرند!
۱۸۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! پناه مى برم به روشنايى قُدسَت ، و شگرفى پاكى ات ، و افزونى شكوهت ، از هر بيمارى و معلوليّتى ، و از در آمدن بلاهاى شب و روز بر من ، مگر آنچه براى خير درآيد ... .
۱۸۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! ... من ، به روشنايى رويت كه تاريكى ها از آن ، روشن شد و كار دنيا و آخرت ، با آن ساز آمد ، پناه مى برم از اين كه خشمت را بر من ، فرود آورى يا مورد ناخشنودى ات قرارم دهى . از تو پوزش مى طلبم ، چندان كه خشنود شوى . هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارى تو .
۱۸۷۶.صحيح البخارىـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ: چون اين آيه فرود آمد : «بگو : او تواناست كه از بالاى سرتان ، عذابى را بر شما فرستد» ، پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : پناه مى برم به سوى تو» و چون خداوند فرمود : «يا از زير پاهايتان» ، پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : «پناه مى برم به روى تو» و [چون ]خداوند فرمود : «يا شما را ، گروه گروه ، به هم اندازد» ، ۱ پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : «اين يكى ، آسان تر است» .
