فصل سوم: بركت هاى پناه بردن به خدا
3 / 1
جاى گرفتن در دژ خداوند
۱۸۹۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل فرمود : «هر كه با دوست من ، دشمنى كند ، به او اعلان جنگ مى دهم . بهترين وسيله تقرّب بنده ام به من ، چيزى است كه بر او واجب ساخته ام . بنده ام از طريق نافله ها ، پيوسته به من نزديك مى شود تا آن جا كه دوستدار او مى شوم ، و چون دوستدار [و عاشقش] شدم ، گوش او مى شوم كه با آن مى شنود ، و چشم او كه با آن مى بيند ، و دست او كه با آن كار مى كند و پايش كه با آن راه مى رود . ۱ اگر از من بخواهد ، حتما به او مى دهم و اگر از من پناه بخواهد ، بى گمان ، پناهش مى دهم» .
۱۸۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در مناجات ـ: معبود من! كيست كه از تو فرياد خواسته باشد و تو به فريادش نرسيده باشى؟! معبود من! كيست كه از تو آمرزش خواسته باشد و تو او را نيامرزيده باشى؟! معبود من! كيست كه از تو پناه خواسته باشد و تو پناهش نداده باشى؟!
۱۸۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعايى كه آن را به امام على عليه السلام آموخت ـ: ... آن كه به تو پناه آورَد و به درگاه تو زارى كند ، تو از او حمايت مى كنى ، و آن كه دست به دامن تو شود ، تو نگهدار اويى.
