۱۸۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، وظيفه خود قرار داده است كه هر كس را به او ايمان آورَد ، هدايت كند ... و هر كس را به او پناه ببرد ، پناه دهد .
۱۸۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعاى جوشن كبير ـ: اى مقصد نهايىِ جويندگان ، اى پشتيبان پناهندگان ، اى گيرنده گريختگان !
۱۸۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعايى كه در حادثه وادى القُرى ، با آن ، خود را در پناه خدا درآورد ـ: آن كه به تو تكيه كند ، خوار نگردد ، و آن كه به تو پناه آورَد ، ستم نبيند ، و درخواست كننده از تو ، فقير نشود .
۱۸۹۸.امام على عليه السلامـ در دعايى كه بعد از نماز صبح [يا : بعد از سپيده] و در گرفتارى ها ، آن را مى خواند ـ: اى دست اعتماد كنندگان ، اى پشتِ پناهندگان ، اى كمكِ كمك خواهان ، و اى پناهِ پناهجويان!
۱۸۹۹.امام على عليه السلام: لقمان حكيم در اندرز به فرزندش گفت : «پسرم! كيست كه خداى را جست و نيافت؟! و كيست كه به خدا پناه بُرد و خدا از او دفاع نكرد؟!».
۱۹۰۰.امام على عليه السلامـ در يكى از حِرزهايش ـ: پروردگارا! مرا در پناهگاهت پناه ده ، كه پناهنده تو ، در حمايت توست .
۱۹۰۱.امام على عليه السلامـ در تعويذش ـ: كسى كه از خدا پناه جويد ، در امان است . هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارىِ خدا .
