۱۹۰۷.امام زين العابدين عليه السلام :معبودا و سَرورا و اى فرجامين اميد من! از فراز اورنگ خويش ، بر زمين هايت و فرشتگانت و ساكنان آسمانت تابيدى ، و آواها خاموش شد و جنبش ها آرام گرفت و زندگان در بسترها چونان مردگان شدند ، و تو بندگانت را در حالات گونه گون يافتى : يكى را ترسانى كه به تو پناه آورده ، پس او را ايمن داشتى ، ديگرى را گنهكارى كه براى آمرزش ، تو را خوانده ، پس اجابتش كردى ، ديگرى را خفته اى كه جان خويش را به تو سپرده ، پس او را نگهدارى كردى ، ديگرى را گم راهى كه از تو راه نمايى خواسته ، پس راه نمايى اش كردى ، ديگرى را مسافرى كه به سايه تو پناه آورد ، پس پناهش دادى ، ديگرى را نيازمندى كه از تو نياز خواسته ، پس نيازش را برآوردى ، ديگرى را عبادتْ پيشه اى كه شب خود را به ياد تو سپرى كرده ، پس او را كام روا ساختى و رستگارى را به او پاداش دادى ، و ديگرى را نادانى كه از راه به در رفته و بر قدرت خويش تكيه كرده ، پس او را به خود وانهادى .

۱۹۰۸.امام صادق عليه السلامـ در دعا هنگام قنوت ـ: اى مأمن ترسان ، و پناه غمناك، و سپرِ پناهنده ، و كمك كننده حمايت خواه! ناكام شد آن كه به غير تو تكيه كرد ، و زيان كرد آن كه به جز تو پناه برد .

۱۹۰۹.الكافىـ به نقل از عبداللّه بن ابان ـ: خدمت امام صادق عليه السلام رسيديم . از ما پرسيد : «آيا در ميان شما كسى هست كه در باره عمويم زيد بن على ، مطلبى بداند؟» .
مردى از ميان جمع گفت : من از عموى شما مطلبى مى دانم . شبى در خانه معاوية بن اسحاق انصارى ، نزد زيد بوديم كه گفت : برويم در مسجد سهله نماز بگزاريم .
امام صادق عليه السلام فرمود : «اين كار را كرد؟».
مرد گفت : خير ، كارى برايش پيش آمد كه او را از رفتن بازداشت .
فرمود : «به خدا سوگند كه اگر با آن [عمل] ، يك سال هم از خدا پناه خواسته بود ، به او پناه مى داد». ^۱

۱۹۰۷.عنه عليه السلام :إلهي ومَولايَ وغايَةَ رَجائي ، أشرَقتَ مِن عَرشِكَ عَلى أرَضيكَ ومَلائِكَتِكَ وسُكّانِ سَماواتِكَ ، وقَدِ انقَطَعَتِ الأَصواتُ وسَكَنَتِ الحَرَكاتُ ، وَالأَحياءُ فِي المَضاجِعِ كَالأَمواتِ ، فَوَجَدتَ عِبادَكَ في شَتَّى الحالاتِ : فَمِنهُ ^۱ خائِفٌ لَجَأَ إلَيكَ فَآمَنتَهُ ، ومُذنِبٌ دَعاكَ لِلمَغفِرَةِ فَأَجَبتَهُ ، وراقِدٌ استَودَعَكَ نَفسَهُ فَحَفِظتَهُ ، وضالٌّ استَرشَدَكَ فَأَرشَدتَهُ ، ومُسافِرٌ لاذَ بِكَنَفِكَ فَآوَيتَهُ ، وذو ^۲ حاجَةٍ ناداكَ لَها فَلَبَّيتَهُ، وناسِكٌ ^۳ أفنى بِذِكرِكَ لَيلَهُ فَأَحظَيتَهُ ^۴ وبِالفَوزِ جازَيتَهُ ، وجاهِلٌ ضَلَّ عَنِ الرُّشدِ وعَوَّلَ عَلَى الجَلَدِ ^۵ مِن نَفسِهِ فَخَلَّيتَهُ . ^۶

۱۹۰۸.الإمام الصادق عليه السلامـ مِن دُعاءٍ لَهُ فِي القُنوتِ ـ: يا مَأمَنَ الخائِفِ ، وكَهفَ اللّاهِفِ ، وجُنَّةَ العائِذِ ، وغَوثَ اللّائِذِ ، خابَ مَنِ اعتَمَدَ سوِاكَ ، وخَسِرَ مَن لَجَأَ إلى دونِكَ . ^۷

۱۹۰۹.الكافي عن عبد اللّه بن أبان :دَخَلنا عَلى أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام فَسَأَلَنا : أفيكُم أحَدٌ عِندَهُ عِلمُ عَمّي زَيدِ بنِ عَلِيٍّ ؟
فَقالَ رَجُلٌ مِنَ القَومِ : أنَا عِندي عِلمٌ مِن عِلمِ عَمِّكَ ؛ كُنّا عِندَهُ ذاتَ لَيلَةٍ في دارِ مُعاوِيَةَ بنِ إسحاقَ الأَنصارِيِّ إذ قالَ : اِنطَلِقوا بِنا نُصَلّي في مَسجِدِ السَّهلَةِ .
فَقالَ أبو عَبدِ اللّهِ عليه السلام : وفَعَلَ ؟
فَقالَ : لا ، جاءَهُ أمرٌ فَشَغَلَهُ عَنِ الذَّهابِ .
فَقالَ عليه السلام : أما وَاللّهِ لَو أعاذَ ^۸ اللّهَ بِهِ حَولاً لَأَعاذَهُ . ^۹