۱۹۲۴.امام على عليه السلام :هر كس در پى نماز صبح ، ده بار از شيطان [به خدا] پناه برد ، خداوند دو فرشته به سوى او مى فرستد كه تا شب ، خانه او را پاسدارى كنند ، و هر كس بعد از نماز مغرب آن را بگويد ، تا صبح اين چنين است.

۱۹۲۵.تفسير الطبرىـ به نقل از يزيد بن قسيط ـ:پيامبران در بيرون از آبادى هاى خود ، مسجدهايى داشتند . هر گاه پيامبرى مى خواست از پروردگارش در باره چيزى خبر بگيرد ، به مسجدش مى رفت و نمازى را كه خدا بر او نوشته [و واجب كرده ]بود ، به جاى مى آورد و سپس آنچه مى خواست ، درخواست مى كرد . روزى پيامبرى در مسجدش نشسته بود كه دشمن خدا (شيطان) آمد و ميان او و قبله نشست . آن پيامبر عليه السلام گفت : «پناه مى برم به خدا از شيطان رانده شده!» .
دشمن خدا گفت : آيا كسى را كه از او [به خدا ]پناه مى برى ، ديده اى؟ خود اوست . (خود من هستم) .
پيامبر عليه السلام گفت : «پناه مى برم به خدا از شيطانِ لعين!» و سه بار آن را باز گفت .
دشمن خدا گفت : به من بگو كه با چه چيز ، از من مى رهى؟
پيامبر صلى الله عليه و آله دو بار گفت : «نه ، تو به من بگو كه با چه چيزى ، بر آدميزاد چيره شوى؟» . سپس هر يك از آن دو ، با ديگرى گلاويز شد .
پيامبر عليه السلام گفت : «خداى بلند آوازه مى فرمايد : «تو را بر بندگان من ، تسلّطى نيست ، مگر [بر] كسانى از گم راهان كه تو را پيروى كنند» » .
دشمن خدا گفت : اين را پيش از آن كه تو به دنيا بيايى ، شنيده ام!
پيامبر عليه السلام گفت : «خداى بلند آوازه مى فرمايد : «و اگر از شيطان وسوسه اى به تو مى رسد ، به خدا پناه ببر؛ زيرا او شنواى داناست» . به خدا سوگند كه من هرگز وجود تو را احساس نكردم ، مگر آن كه از تو به خدا پناه جستم» .
دشمن خدا گفت : راست گفتى ، با همين [كارت] ، از من مى رهى .
پيامبر عليه السلام گفت : «حال ، تو به من بگو كه چگونه بر آدميزاد چيره مى شود؟».
گفت : در هنگام خشم و در هنگام هوس ، او را فرو مى گيرم .

۱۹۲۴.الإمام عليّ عليه السلام :مَن تَعَوَّذَ مِنَ الشَّيطانِ عَشرَ مَرّاتٍ في دُبُرِ صَلاةِ الغَداةِ ، بَعَثَ اللّهُ إلَيهِ مَلَكَينِ يَحرُسانِ بَيتَهُ حَتّى يُمسِيَ ، ومَن قالَها بَعدَ المَغرِبِ ، فَمِثلُها حَتّى يُصبِحَ . ^۱

۱۹۲۵.تفسير الطبري عن يزيد بن قسيط :كانَتِ الأَنبِياءُ لَهُم مَساجِدُ خارِجَةٌ مِن قُراهُم ، فَإِذا أرادَ النَّبِيُّ أن يَستَنبِئَ رَبَّهُ عَن شَيءٍ ، خَرَجَ إلى مَسجِدِهِ فَصَلّى ما كَتَبَ اللّهُ لَهُ ، ثُمَّ سَأَلَ ما بَدا لَهُ ، فَبَينَما نَبِيٌّ في مَسجِدِهِ ، إذ جاءَ عَدُوُّ اللّهِ حَتّى جَلَسَ بَينَهُ وبَينَ القِبلَةِ ، فَقالَ النَّبِيٌّ عليه السلام : «أعوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ» . فَقالَ عَدُوُّ اللّهِ : أرَأَيتَ الَّذي تَعوذُ مِنهُ ، فَهُوَ هُوَ .
فَقالَ النَّبِيُّ عليه السلام : «أعوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ» ، فَرَدَّدَ ذلِكَ ثَلاثَ مَرّاتٍ . فَقالَ عَدُوُّ اللّهِ : أخبِرني بِأَيِّ شَيءٍ تَنجو مِنّي ؟
فَقالَ النَّبِيُّ عليه السلام : بَل أخبِرني بِأَيِّ شَيءٍ تَغلِبُ ابنَ آدَمَ ؟ مَرَّتَينِ ، فَأَخَذَ كُلُّ واحِدٍ مِنهُما عَلى صاحِبِهِ .
فَقالَ النَّبِيُّ عليه السلام : إنَّ اللّهَ تَعالى ذِكرُهُ يَقولُ : «إِنَّ عِبَادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَـنٌ إِلَا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ»^۲ . قالَ عَدُوُّ اللّهِ : قَد سَمِعتُ هذا قَبلَ أن تولَدَ !
قالَ النَّبِيُّ عليه السلام : ويَقولُ اللّهُ تَعالى ذِكرُهُ : «وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَـنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»^۳
، وإنّي وَاللّهِ ما أحسَستُ بِكَ قَطُّ إلَا استَعَذتُ بِاللّهِ مِنكَ . فَقالَ عَدُوُّ اللّهِ : صَدَقتَ ، بِهذا تَنجو مِنّي .
فَقالَ النَّبِيُّ عليه السلام : فَأَخبِرني بِأَيِّ شَيءٍ تَغلِبُ ابنَ آدَمَ ؟ قالَ : آخُذُهُ عِندَ الغَضَبِ ، وعِندَ الهَوى . ^۴