۱۹۲۶.مصباح الشريعةـ در حديثى كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ: هر گاه شيطان وسوسه كنان به نزدت آمد تا تو را از راه حق به دَر بَرَد و ياد خدا را فراموشت سازد ، از او به پروردگار خودت و پروردگار او پناه ببر ؛ زيرا او حق را در برابر باطل حمايت مى كند و ستم ديده را يارى مى رساند ، كه فرمود : «او را بر كسانى كه ايمان آورده اند و بر پروردگارشان توكّل مى كنند ، تسلّطى نيست» و تو هرگز توان اين كار (پناه بردن از شيطان به خدا) را ندارى و نحوه آمدن او و راه هاى وسوسه اش را نمى شناسى ، مگر با مراقبت هميشگى و ايستادگى بر بساط چاكرى[ـِ خدا] و ترس از صحراى محشر ، و بسيارىِ ياد[ـِ خدا] .
اما آن كه مراقب اوقاتش نباشد ، شكار شيطان است . از آنچه شيطان بر اثر اغواگرى و گردن فرازى با خود كرد ، عبرت بگير . آن جا كه عمل او و عبادتش و بينشش و گستاخى اش او را فريفت و خودبينش كرد ، عملش و معرفتش و استدلالات عقلى اش ، او را تا ابد گرفتار لعنت كرد . حال [كه او با خود چنين كرد، ]در باره نصيحت و دعوت او نسبت به ديگران ، چه خيال مى كنى؟!
پس به استوارترين ريسمان خدا چنگ بزن كه همان پناه بردن به خداست و اين كه [بدانى] در هر دمى ، به او نيازمندى و تو را از او گزيرى نيست . زنهار كه شيطان با زيبا جلوه دادن طاعاتت در نظر تو ، فريبت ندهد ؛ چرا كه شيطان نود و نه در از خوبى را بر تو مى گشايد تا در صدمين در ، برتو چيره گردد . پس با ناسازگارى و بستن راه بر شيطان و مخالفت با خواهش هايش ، با او مقابله كن .
ر . ك : ص 283 (چيزهايى كه بايد از آنها به خدا پناه برد / شيطان) .
3 / 4
بستن درهاى گناه و نافرمانى خدا
۱۹۲۷.امام صادق عليه السلام :با پناه جستن [از خداوند] ، درهاى نافرمانى را ببنديد و با بردن نام او ، درهاى فرمانبرى را بگشاييد .
