۱۹۳۵.صحيح البخارىـ به نقل از سليمان بن صُرَد ـ: با پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بودم كه دو مرد به يكديگر ناسزا مى گفتند . چون يكى از آنها رخسارش سرخ شد و رگ هاى گردنش برآمد ، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «من گفته اى را مى شناسم كه اگر گفته بود ، عصبانيتش از بين مى رفت . اگر گفته بود : از شيطان به خدا پناه مى برم ، عصبانيتش از بين مى رفت» .
3 / 8
رفع غم و اندوه
۱۹۳۶.امام صادق عليه السلام :ـ آن گاه كه كار بر ياران على عليه السلام زار شد ـدر روز هرير ۱ امير مؤمنان دعاى اندوه را خواند . هر كس وقتى مشكل برايش پيش آيد كه سبب غم و اندوهش شود ، اين دعا را بخواند ، خداوند او را از آن مى رهانَد . آن دعا اين است :
«بار خدايا! آنچه را كه تو ناپسند مى دارى ، محبوب من مگردان و آنچه را كه تو مى پسندى ، منفور من مساز . بار خدايا! به تو پناه مى برم از اين كه ناخشنودىِ تو را بپسندم ، يا خشنودىِ تو را ناخوش بدارم ، يا قضاى تو را نپذيرم ، يا گفته تو را فرو نهم ، ۲ يا با دشمنان تو دوستى ورزم ، يا از فرمان تو در باره آنان چشم بپوشم . بار خدايا! هر كردارى يا گفتارى كه مرا به خشنودىِ تو نزديك سازد و از خشم و ناخشنودى ات دور گردانَد ، مرا بر آن شكيبا ساز و به آن وا دار ، اى مهربان ترينِ مهربانان!» .
