۱۹۴۵.امام على عليه السلام :هر كس به دردى در بدنش دچار شد ، خود را تعويذ كند و بگويد : «به عزّت خدا و توانايىِ او بر موجودات ، پناه مى برم . خودم را در پناه پادشاه آسمان در مى آورم . خودم را در پناه كسى در مى آورم كه با وجود نام او ، هيچ دردى زيان نمى زند . خودم را در پناه كسى در مى آورم كه نامش بركت و بهبود است » . هر گاه اين را بگويد ، هيچ درد و مرضى به او آسيب نمى زند .

۱۹۴۶.طبّ الائمّة عليهم السلامـ به نقل از حارث اعور ـ، ابنا بسطام : از ناراحتى و دردى كه در بدنم داشتم ، به امير مؤمنان شكايت كردم . فرمود : هر گاه يكى از شما دردى داشت ، بگويد : «به نام خدا و به يارى خدا ، و صلوات خدا بر پيامبر خدا و آل او باد . به عزّت خدا و توانايىِ او بر آنچه بخواهد ، پناه مى برم از گزند آنچه احساس مى كنم» . چون اين را گفت ، خداوند رنج و گزند را از او دور مى كند ، ان شاء اللّه تعالى .

۱۹۴۷.امام باقر عليه السلام :هر كس سرش درد كرد ، دستش را بر سر خود بگذارد و هفت بار بگويد : «پناه مى برم به خدايى كه آنچه در خشكى و دريا است و آنچه در آسمان ها و زمين است ، براى او آرام مى گيرد ، و او شنواى داناست» . دردش برطرف مى شود .

۱۹۴۸.طبّ الائمة عليهم السلام، ابنا بسطام ـ به نقل از يونس بن ظبيان ـ : از دردى در گوش خود ، به امام صادق عليه السلام شكايت كردم . فرمود : دستت را بر آن بگذار و هفت بار بگو : «پناه مى برم به خدايى كه آنچه در خشكى و دريا و آسمان ها و زمين است ، براى او آرام مى گيرد ، و او شنواى داناست» . پس به اذن خداوند بزرگ ، بهبود مى يابد .

۱۹۴۵.الإمام عليّ عليه السلام :مَن أصابَهُ ألَمٌ في جَسَدِهِ فَليُعَوِّذ نَفسَهُ ، وَليَقُل : «أعوذُ بِعِزَّةِ اللّهِ وقُدرَتِهِ عَلَى الأَشياءِ ، اُعيذُ نَفسي بِجَبّارِ السَّماءِ، اُعيذُ نَفسي بِمَن لا يَضُرُّ مَعَ اسمِهِ داءٌ ، اُعيذُ نَفسي بِالَّذِي اسمُهُ بَرَكَةٌ وشِفاءٌ» ؛ فَإِنَّهُ إذا قالَ ذلِكَ لَم يَضُرَّهُ ألَمٌ ولا داءٌ . ^۱

۱۹۴۶.طبّ الأئمّة لابني بسطام عن الحارث الأعور :شَكَوتُ إلى أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام ألَما ووَجَعا في جَسَدي ، فَقالَ : إذَا اشتَكى أحَدُكُم فَليَقُل : «بِاسمِ اللّهِ وبِاللّهِ ، وصَلَّى اللّهُ عَلى رَسولِ اللّهِ وآلِهِ ، أعوذُ بِعِزَّةِ اللّهِ وقُدرَتِهِ عَلى ما يَشاءُ مِن شَرِّ ما أجِدُ» ؛ فَإِنَّهُ إذا قالَ ذلِكَ ، صَرَفَ اللّهُ عَنهُ الأَذى إن شاءَ اللّهُ تَعالى . ^۲

۱۹۴۷.الإمام الباقر عليه السلام :مَنِ اشتَكى رَأسَهُ فَليَمسَحهُ بِيَدِهِ ، وَليَقُل : «أعوذُ بِاللّهِ الَّذي سَكَنَ لَهُ ما فِي البَرِّ وَالبَحرِ ، وما فِي السَّماواتِ وَالأَرضِ ، وهُوَ السَّميعُ العَليمُ» سَبعَ مَرّاتٍ ؛ فَإِنَّهُ يُرفَعُ عَنهُ الوَجَعُ . ^۳

۱۹۴۸.طبّ الأئمّة لابني بسطام عن يونس بن ظبيان عن الإمام الصادق عليه السلام ، قال :شَكَوتُ إلَيهِ وَجَعا في اُذُني ، فَقالَ : ضَع يَدَكَ عَلَيهِ وقُل : «أعوذُ بِاللّهِ الَّذي سَكَنَ لَهُ ما فِي البَرِّ وَالبَحرِ وَالسَّماواتِ وَالأَرضِ ، وهُوَ السَّميعُ العَليمُ» سَبعَ مَرّاتٍ ؛ فَإِنَّهُ يَبرَأُ بِإِذنِ اللّهِ تَعالى . ^۴