فصل دوم: فضيلت «اللّه أكبر» گفتن و تشويق به آن
۱۵۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پروردگارم بر من منّت نهاد و فرمود : «اى محمّد! ... همه زمين را براى تو و امّتت ، سجده گاه و خاك آن را پاك كننده ، قرار دادم و به تو و امّتت اللّه أكبر را عطا كردم و نام تو را در كنار نام خودم نهادم ، تا اين كه هيچ يك از امّت تو نام مرا نبرد ، مگر آن كه نام تو را با نام من ، ياد كند . اى محمّد! خوشا به حال تو و امّتت!» .
۱۵۸۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس هنگام غروب آفتاب ، در كنار دريا ، يك بار با صداى بلند «اللّه أكبر» بگويد ، خداوند به تعداد هر قطره دريا ، ده ثواب به او مزد مى دهد و ده گناه از او پاك مى كند و او را ده درجه بالا مى برد كه فاصله هر درجه تا درجه ديگر ، صد سال راه است كه با اسب تيزتگ ، پيموده مى شود .
۱۵۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس وارد وادى اى شود و بگويد : «معبودى جز خدا نيست و خدا ، بزرگ تر است» ، خداوند ، آن وادى را پُر از نيكى و ثواب مى كند ، خواه آن وادى بزرگ و دراز باشد يا كوچك .
۱۵۸۴.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از ابوسعيد خُدْرى ـ: پيامبر خدا فرمود : «ماندگارهاى نيك خود را زياد كنيد» .
گفته شد : ماندگارهاى نيك ، چيستند اى پيامبر خدا؟
فرمود : «آيين» .
گفته شد : آيين چيست؟
فرمود : «[گفتن] اللّه أكبر ، و لا إله إلّا اللّه ، و سبحان اللّه ، و الحمد للّه ، و لا حول و لا قوّةَ إلّا باللّه » .
