۱۵۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ تكبيرگويى در خشكى و دريا تكبير نگفت ، مگر آن كه تكبير او ميان آسمان و زمين را پُر كرد.

۱۵۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه بنده ، تكبير بگويد ، تكبير او هر چيزى را ميان آسمان و زمين ، فرو مى پوشانَد .

۱۵۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو جمله اند كه يكى از آنها را پايانى جز عرش نيست ، و ديگرى ، بين آسمان و زمين را پُر مى كند : «معبودى جز خدا نيست» و «خدا ، بزرگ تر است» .

۱۵۸۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :«سبحان اللّه » ، نيمى از ترازو[ى اعمال] را مى گيرد ، و «الحمد للّه » ، آن را پُر مى كند ، و «اللّه أكبر» ، از زمين تا آسمان را آكنده مى سازد . روزه ، نيمى از شكيبايى است و وضو ، نيمى از ايمان است .

۱۵۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه بنده بگويد : «معبودى جز خدا نيست ، و خدا ، بزرگ تر است» ، خداوند عز و جل مى فرمايد : «بنده ام راست گفت . معبودى جز من نيست . من ، بزرگ ترم [از آن كه وصف شوم]» .

۱۵۸۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ما كَبَّرَ مُكَبِّرٌ في بَرٍّ ولا بَحرٍ ، إلّامَلَأَ تَكبيرُهُ ما بَينَ السَّماءِ وَالأَرضِ . ^۱

۱۵۸۶.عنه صلى الله عليه و آله :إذا كَبَّرَ العَبدُ سَتَرَت تَكبيرَتُهُ ما بَينَ السَّماءِ وَالأَرضِ مِن شَيءٍ . ^۲

۱۵۸۷.عنه صلى الله عليه و آله :كَلِمَتانِ إحداهُما لَيسَ لَها نِهايَةٌ دونَ العَرشِ ، وَالاُخرى تَملَأُ ما بَينَ السَّماءِ وَالأَرضِ : لا إلهَ إلَا اللّهُ ، وَاللّهُ أكبَرُ . ^۳

۱۵۸۸.عنه صلى الله عليه و آله :التَّسبيحُ نِصفُ الميزانِ ، وَالحَمدُ يَملَؤُهُ ، وَالتَّكبيرُ يَملَأُ ما بَينَ السَّماءِ وَالأَرضِ ، وَالصَّومُ نِصفُ الصَّبرِ ، وَالطَّهورُ نِصفُ الإِيمانِ . ^۴

۱۵۸۹.عنه صلى الله عليه و آله :إذا قالَ العَبدُ : «لا إلهَ إلَا اللّهُ واللّهُ أكبَرُ» ، يَقولُ اللّهُ عز و جل : صَدَقَ عَبدي ، لا إلهَ إلّا أنَا وأنَا أكبَرُ . ^۵