۱۹۸۰.امام على عليه السلام :هر گاه شيطانْ يكى از شما را وسوسه كرد ، به خدا پناه ببرد و بگويد : «به خدا و پيامبرش ايمان دارم ، و دين [ـِ خود] را براى او خالص كرده ام» .
۱۹۸۱.امام على عليه السلامـ در سفارشش به كميل ـ: اى كميل! هر گاه شيطان در سينه ات وسوسه كرد ، بگو : «پناه مى برم به خداوند نيرومند ، از شيطان گم راه . پناه مى برم به محمّد پسنديده [ى خداوند] ، از شرّ آنچه قلم قضا و قدر رقم زده است . پناه مى برم به خداى مردم ، از شرّ همه جن و انس» و تسليم [خدا ]بشو ، كه [با اين كار ،] رنج و زحمت ابليس و شياطين او ، از تو دور مى شود ؛ اگر چه همه آنها ابليس هايى همانند او باشند .
۱۹۸۲.امام على عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله به من آموخت كه هر گاه به آبريزگاه مى روم ، بگويم : «بارخدايا! به تو پناه مى برم از آن پليدِ پليدگر ، نجسِ ناپاك ، شيطانِ رانده شده» .
۱۹۸۳.امام على عليه السلامـ در وصف مؤمنان ـ: از نشانه هاى هر يك از آنان اين است كه در عين نرمى ، قاطع اند ، ايمانى توأم با يقين دارند ، در پرهيزگارى حريص اند، ... از پيروى كردن خواهش هاى نفسانى ، دست به دامن خدا مى شوند و از شيطان رانده شده ، به خدا پناه مى برند .
۱۹۸۴.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى هنگام عافيت ـ: مرا و نسل مرا ، از شيطان رانده شده ، در پناه خويش بگير .
