۲۰۷۷.امام زين العابدين عليه السلام :بار خدايا! ... به يارى تو ، دشمنانم را پس مى زنم ، و در برابر آنان از تو كمك مى جويم ، و از گزندهايشان به تو پناه مى آورم ، و در آنچه از آنها بيمناكم ، به تو پناهنده مى شوم . و درود خدا بر محمّد و خاندان او باد . مرا از آنان (دشمنانم) پناه ده ، اى مهربان ترينِ مهربانان !
۲۰۷۸.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعايى كه وقتى به او خبر رسيد مُسرف بن عُقبه به سوى مدينه حركت كرده است ، آن را خواند ـ: اى صاحب نعمت هاى بى شمار! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست ، و شرّ او (مُسرف) را از من دور بگردان ؛ كه من به واسطه تو ، او را دفع مى كنم و از گزندش به تو پناه مى آورم .
۲۰۷۹.الكافىـ به نقل از معاوية بن عمّار و علاء بن سَيابه و ظريف بن ناصح ـ: چون منصور دوانيقى (دومين خليفه عبّاسى) در پىِ امام صادق عليه السلام فرستاد ......... ، ايشان دست خود را به سوى آسمان برداشت و گفت : «بار خدايا! تو آن دو پسرك را به خاطر خوب بودن پدر و مادرشان نگه داشتى . پس مرا نيز به خاطر خوبىِ پدرانم ـ محمّد و على و حسن و حسين و على بن حسين و محمّد بن على ـ نگه بدار . بار خدايا! به واسطه تو ، او را دفع مى كنم و از شرّش به تو پناه مى آورم» .
۲۰۸۰.امام صادق عليه السلامـ در دعايى كه هنگام رفتن نزد منصور دوانيقى خواند ـ:بار خدايا! تو بزرگ تر و بِشكوه تر از آن چيزى هستى كه من از آن مى ترسم و حذر مى كنم . بار خدايا! به واسطه تو ، او را دفع مى كنم و از گزندش به تو پناه مى آورم .
