۲۱۱۰.كنزالعمّالـ به نقل از ابو هريره ـ: فاطمه عليهاالسلام نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و از ايشان خدمتكارى خواست . [پيامبر صلى الله عليه و آله ]فرمود : «آيا تو را به چيزى كه برايت از خدمتكار ، بهتر است ، راه نمايى نكنم؟ سى و سه بار خدا را سبحان اللّه مى گويى و سى و چهار بار اللّه اكبر و سى و سه بار الحمد للّه . آن گاه مى گويى : خدايا! اى پروردگار هفت آسمان و اى پروردگار عرش بزرگ! اى پروردگار ما و پروردگار همه موجودات! اى فرو فرستنده تورات و انجيل و قرآن! به تو پناه مى برم از گزند هر چيزى كه زمام اختيار آن ، در دست توست .
خدايا! تو آغازينى و چيزى پيش از تو نبوده است ، و تو فرجامينى و چيزى پس از تو نيست ، و تو آشكارى و چيزى آشكارتر از تو نيست ، و تو نهانى و چيزى نهان تر از تو نيست . قرض مرا ادا كن و مرا از نادارى ، در پناه خويش گير» .

۲۱۱۱.امام على عليه السلام :بار خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا به حلال خود ، قانع گردان تا به حرامت روى نياورم ، و مرا از نادارى ، پناه ده .

۲۱۱۲.امام على عليه السلامـ به فرزندش محمّد بن حنفيّه ـ:پسرم! من از فقر بر تو مى ترسم . پس ، از آن به خدا پناه ببر ؛ چرا كه فقر ، كاهنده دين و برنده خِرد و برانگيزنده كين است .

۲۱۱۳.امام على عليه السلام :هر كه به نادارى گرفتار آيد ، به چهار چيز دچار مى گردد : به سستى در يقينش ، كاستى در خِردش ، نازكى در دينش ، و بى آزرمى در رويش . پس ، از نادارى ، به خدا پناه مى بريم .

۲۱۱۴.امام صادق عليه السلام :از نادارى ، به خدا پناه بريد .

۲۱۱۰.كنز العمّال عن أبي هريرة :جاءَت فاطِمَةُ عليهاالسلام إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله تَسأَ لُهُ خادِما ، فَقالَ : ألا أدُلُّكِ عَلى ما هُوَ خَيرٌ لَكِ مِن خادِمٍ ؟ تُسَبِّحينَ اللّهَ ثَلاثا وثَلاثينَ تَسبيحَةً ، وتُكَبِّرينَ أربَعا وثَلاثينَ تَكبيرَةً ، وتُحَمِّدينَ ثَلاثا وثَلاثينَ تَحميدَةً ، وتَقولينَ :
اللّهُمَّ رَبَّ السَّماواتِ السَّبعِ ، ورَبَّ العَرشِ العَظيمِ ، رَبَّنا ورَبَّ كُلِّ شَيءٍ ، مُنزِلَ التَّوراةِ وَالإِنجيلِ وَالقُرآنِ أعوذُ بِكَ مِن شَرِّ كُلِّ شَيءٍ أنتَ آخِذٌ بِناصِيَتِهِ ، اللّهُمَّ أنتَ الأَوَّلُ فَلَيسَ قَبلَكَ شَيءٌ ، وأنتَ الآخِرُ فَلَيسَ بَعدَكَ شَيءٌ ، وأنتَ الظّاهِرُ فَلَيسَ فَوقَكَ شَيءٌ ، وأنتَ الباطِنُ فَلَيسَ دونَكَ شَيءٌ ، اقضِ عَنِّي الدَّينَ ، وأعِذني مِنَ الفَقرِ . ^۱

۲۱۱۱.الإمام عليّ عليه السلام :اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، وقَنِّعني بِحَلالِكَ عَن حَرامِكَ ، وأعِذني مِنَ الفَقرِ . ^۲

۲۱۱۲.عنه عليه السلامـ لِابنِهِ مُحَمَّدِ بنِ الحَنَفِيَّةِ ـ: يا بُنَيَّ ، إنّي أخافُ عَلَيكَ الفَقرَ ، فَاستَعِذ بِاللّهِ مِنهُ ؛ فَإِنَّ الفَقرَ مَنقَصَةٌ لِلدِّينِ ، مَدهَشَةٌ ^۳ لِلعَقلِ ، داعِيَةٌ لِلمَقتِ ^۴ . ^۵

۲۱۱۳.عنه عليه السلام :مَنِ ابتُلِيَ بِالفَقرِ فَقَدِ ابتُلِيَ بِأَربَعِ خِصالٍ : بِالضَّعفِ في يَقينِهِ، وَالنُّقصانِ في عَقلِهِ ، وَالرِّقَّةِ في دينِهِ ، وقِلَّةِ الحَياءِ في وَجهِهِ ، فَنَعوذُ بِاللّهِ مِنَ الفَقرِ . ^۶

۲۱۱۴.الإمام الصادق عليه السلام :تَعَوَّذوا بِاللّهِ مِنَ الفَقرِ . ^۷