۲۱۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! به نور روى تو كه آسمان ها و زمين از آن روشن شد [و هستى يافت] و به سبب آن ، تاريكى ها از هم پاشيد و به واسطه آن ، كار اوّلين و آخرين سامان يافت ، پناه مى برم از اين كه خشمت را بر من در آورى ، يا ناخشنودى ات را بر من فرو فرستى .
به تو پناه مى برم از زوال يافتن نعمتت ، و فرود آمدن ناگهانى خشمت ، و برگشتن عافيتت [از من] ، و همه ناخشنودى ات . با همه [وجود و] توانم ، از تو پوزش مى خواهم ، و هيچ نيرو و توانى نيست جز به يارى تو .
۲۱۵۷.امام على عليه السلام :معبود من! از خشم تو و دامنگير شدن ناخشنودى ات ، به تو پناه مى برم .
۲۱۵۸.امام على عليه السلام :بار خدايا! خوب ترين خوب ها ، [يعنى] خشنودى ات و بهشت را از تو درخواست مى كنم و از بدترين بدها ، [يعنى ]ناخشنودى ات و آتش ، به تو پناه مى برم .
۲۱۵۹.امام زين العابدين عليه السلام :بار خدايا! امروز از خشم تو ، به تو پناه مى آورم . پس بر محمّد و خاندان او درود فرست و مرا پناه ده . امروز از ناخشنودى ات ، از تو پناهندگى مى جويم . پس بر محمّد و خاندان او درود فرست و مرا در پناه خويش بدار .
۲۱۶۰.امام صادق عليه السلام :بار خدايا! از يورش هاى تو ، به تو پناه مى برم و از همه خشم و ناخشنودى ات، به تو پناه مى آورم . پاكى تو . معبودى جز تو پروردگار جهانيان نيست .
