1.صاحب المحجّة البيضاء فى مذهب آل العباء مى گويد : آنچه از پيامبر صلى الله عليه و آله در باره پناه بردن ايشان به خدا از عذاب قبر روايت شده ، براى نشان دادن مبالغه در نيازمندى به خداى متعال است . بعضى گفته اند كه اين ، سخن بى دليلى است ؛ زيرا درست است كه گفته شود : پيامبر صلى الله عليه و آله به آنچه از جانب خداوند بر او نازل شد ، ايمان آورد . پس همان گونه كه درست است كه از مؤمن در باره ايمانش سؤال شود و بپرسند : «خدايت كيست؟» و «دينت چيست؟»، از پيامبر صلى الله عليه و آله نيز در باره ايمانش سؤال مى شود . پس دانسته شد كه حمل پناهجويى [به خدا] از عذاب قبر ، بر مبالغه ، بى دليل است . علاوه بر اين ، پيامبر صلى الله عليه و آله مسئوليتى بزرگ بر عهده داشته است ؛ چرا كه براى بيان شرايع و متوجّه ساختن دل ها به جانب خداوند بزرگ ، مبعوث شد . پس چرا روا نباشد كه در باره اداى مسئوليتش از او پرسيده شود؟ حتّى گفته شده كه سؤال آن دو از پيامبران ، اين است كه : «امّت خود را بر چه وضعى ترك گفتيد؟» . حقيقت ، آن است كه امامان نيز همانند پيامبران ، در اين مسئله مشترك اند . من در كتاب هاى اماميّه اين موضوع را نفيا و اثباتا نديده ام ؛ امّا آنچه دلم گواهى مى دهد ، اين است كه پيامبران و امامان عليهم السلام از اين احكام ، مستثنايند (بحار الأنوار ، ج ۶ ص ۲۷۸) .

1.شعب الإيمان : ج ۵ ص ۳۰۳ ح ۶۷۳۱ ، الطبقات الكبرى : ج ۸ ص ۳۰۵ ، الفردوس : ج ۵ ص ۴۳۶ ح ۸۶۶۲ ، كنز العمّال : ج ۳ ص ۵۹۳ ح ۸۰۶۰ .

2.مسند ابن حنبل: ج۱۰ ص۲۹۶ ح ۲۷۱۱۲ و ج ۹ ص ۲۹۶ ح ۲۴۲۳۳، المصنّف لابن أبي شيبة: ج ۳ ص۲۵۰ ح ۱ كلاهما عن عائشة نحوه و ص ۲۵۱ ح ۱۰ ، المعجم الكبير : ج ۲۵ ص ۱۰۳ ح ۲۶۸ ، مسند إسحاق بن راهويه: ج ۵ ص۹۶ ح ۲۲۰۱، السنّة لابن أبي عاصم: ص ۴۱۰ ح ۸۷۵ ، كنز العمّال: ج ۱۵ ص ۷۳۸ ح ۴۲۹۳۷.

3.قال صاحب المحجّة البيضاء في مذهب آل العباء : ما روي عنه صلى الله عليه و آله من الاستعاذة عن عذاب القبر ، فذلك للمبالغة في إظهار الافتقار إلى اللّه تعالى ، وقيل : هو تحكُّم محض لجواز أن يقال : آمن الرسول بما اُنزل إليه من ربّه ، فكما جاز أن يسأل المؤمن عمّا آمن به فيقال : من ربّك وما دينك ؟ فكذا الرسول يسأل عمّا آمن به ، فعلم أنّ حمل الاستعاذة على المبالغة تحكُّم بغير دليل ، ولأنَّ النبيّ صلى الله عليه و آله صاحب عهدة عظيمة ؛ لأنّه إنما بعث لبيان الشرائع وصرف القلوب إلى اللّه تعالى ، فلم لا يجوز أن يسأل عمّا كان في عهدته ؟ حتّى قيل : وسؤالهما الأنبياء بهذه العبارة : على ماذا تركتم اُمّتكم ؟ والحقّ أن الأئمّة كالأنبياء صلوات اللّه عليهم أجمعين في هذه الاُمور كلِّها ، ولم أر في كتب الإماميّة هذه المسألة لا نفيا ولا إثباتا ، والذي يطمئن إليه قلبي أنّهم مع الأئمّة سلام اللّه عليهم مستثنون من هذه الأحكام . انتهى (بحار الأنوار : ج ۶ ص ۲۷۸) .

4.بحار الأنوار : ج ۶ ص ۲۰۵ .

5.صحيح البخاري : ج ۵ ص ۲۳۴۱ ح ۶۰۰۳ و ج ۱ ص ۴۶۳ ح ۱۳۱۰ ، السنن الكبرى للنسائي : ج ۴ ص ۴۱۰ ح ۷۷۲۰ وزاد فيه «باللّه » بعد «يتعوّذ» ، مسند ابن حنبل : ج ۱۰ ص ۳۰۰ ح ۲۷۱۲۶ ، المستدرك على الصحيحين : ج ۳ ص ۲۸۰ ح ۵۰۹ ، مسند إسحاق بن راهويه : ج ۵ ص ۱۱۰ ح ۲۲۱۵ ، المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۷ ص ۲۰ ح ۲۶ ، كنز العمّال : ج ۱۵ ص ۷۳۸ ح ۴۲۹۳۶ .