۲۱۸۸.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از روزه روز عاشورا ـ: ... [مجازاتش ]آتش [است] ؛ خداوند ، ما را از آتش و از هر كارى كه به آتش نزديك مى گرداند ، در پناه خويش قرار دهد!
۲۱۸۹.الكافىـ به نقل از سليمان بن خالد ـ: در تابستانى ، شام بر امام صادق عليه السلام در آمدم . سفره اى نان با كاسه اى آب گوشت آوردند . فرمود : «پيش آى و تناول كن» .
پس جلو رفتم . امام عليه السلام دستش را در كاسه برد و بيرون آورد و فرمود : «پناه مى برم به خدا از آتش . پناه مى برم به خدا از آتش . پناه مى برم به خدا از آتش . ما تحمّل اين داغى را نداريم ، چه رسد به آتش دوزخ! ما تاب اين را نداريم ، چه رسد به آتش! ما طاقت اين را نداريم ، چه رسد به آتش!» و پيوسته اين جملات را گفت تا آن كه غذا قابل خوردن شد و تناول كرديم .
۲۱۹۰.الكافىـ به نقل از زياد بن مروان ـ: امام كاظم عليه السلام در سجده اش مى گفت : «پناه مى برم به تو از آتشى كه گرماى آن نمى فسرد . پناه مى برم به تو از آتشى كه تازه آن ، كهنه نمى شود . پناه مى برم به تو از آتشى كه تشنه آن ، سيراب نمى شود و پناه مى برم به تو از آتشى كه برهنه آن ، پوشانده نمى شود» .
۲۱۹۱.امام كاظم عليه السلامـ از دعايى كه به محمّد بن سنان براى روز جمعه آموخت ـ:بار خدايا! به تو و به نور روى تو پناه مى برم از اين كه قيافه ام را بدريخت گردانى و از اين كه روحم را در عذاب بگردانى .
