۲۱۹۴.تفسير الفخر الرازى :امام جعفر صادق عليه السلام فرموده است : «پيش از قرائت [قرآن] ، بايد به خدا پناه برد ؛ ولى در ديگر عبادات ، پناه بردن به خدا لازم نيست » . دليلش هم اين است كه : بنده با دروغ گفتن و غيبت كردن و سخن چينى ، زبانش نجس (آلوده) مى شود . از اين رو ، خداى متعال بنده را به پناه بردن به او فرمان داده است تا زبانش پاك گردد و گفتارى را كه از سوى خداوندى پاك و پاكيزه فرود آمده است ، با زبانى پاك قرائت كند .
5 / 2
هنگام خواندن آيات عذاب
۲۱۹۵.المصنّف ، ابن ابى شيبةـ به نقل از عبد اللّه ـ: هر گاه يكى از شما در نماز به نام آتش [و دوزخ ]بر خورد ، از آتش به خدا پناه ببرد و هر گاه به نام بهشت بر خورد ، از خداوندْ بهشت درخواست كند .
۲۱۹۶.السنن الكبرىـ به نقل از عايشه ـ: من نيز با پيامبر خدا شب [به عبادت] بر مى خاستم . او سوره بقره و آل عمران و نساء را مى خواند و هر گاه در آنها به نويدى مى رسيد ، دعا مى كرد و آن را از خدا مى طلبيد و هر گاه در آن به تهديدى بر مى خورد ، دعا مى كرد و به خدا پناه مى برد .
۲۱۹۷.سنن أبى داوودـ به نقل از عوف بن مالك اشجعى ـ: شبى با پيامبر خدا [براى عبادت ]برخاستم . ايشان شروع به خواندن سوره بقره [در قرائت نماز ]كرد . به هر آيه رحمتى كه مى رسيد ، درنگ مى كرد و [آن را از خدا ]درخواست مى نمود و به هر آيه عذابى كه مى رسيد ، درنگ مى كرد و به خدا پناه مى برد .
