۲۱۹۸.مسند ابن حنبلـ به نقل از حذيفه ـ: با پيامبر صلى الله عليه و آله نماز گزاردم ... . ايشان هر گاه به آيه مهرآميزى مى رسيد، [آن را] درخواست مى كرد و هر گاه به آيه اى برمى خورد كه در آن از عذابْ ياد شده بود ، به خدا پناه مى برد و هرگاه از آيه اى مى گذشت كه در آن خداوند عز و جل تنزيه شده بود ، تسبيح مى گفت .
۲۱۹۹.سنن ابن ماجةـ به نقل از ابو ليلى ـ: در كنار پيامبر صلى الله عليه و آله ـ كه مشغول خواندن نماز شب بود ـ به نماز ايستادم . ايشان به آيه عذابى رسيد و گفت : «از آتش ، به خدا پناه مى برم . بدا به حال اهل آتش!» .
۲۲۰۰.امام صادق عليه السلام :هر گاه بر آيه اى گذشتى كه در آن از بهشت ياد شده است ، از خداوندْ بهشت بخواه و هر گاه بر آيه اى گذشتى كه در آن از دوزخ ياد شده است ، از دوزخ به خدا پناه ببر .
۲۲۰۱.امام صادق عليه السلام :شايسته است كه بنده هر گاه نماز مى خواند ، قرائتش را شمرده بخواند ، و چون به آيه اى رسيد كه در آن از بهشت و دوزخ سخن به ميان آمده است ، از خداوندْ بهشت را بخواهد و از دوزخ به خدا پناه ببرد .
۲۲۰۲.امام صادق عليه السلام :قرآن را نبايد با شتاب خواند ؛ بلكه بايد شمرده قرائت كرد . هر گاه به آيه اى رسيدى كه در آن از بهشت ياد شده است ، [از خواندنْ] درنگ كن و از خداوند عز و جل بهشت بخواه ، و هر گاه به آيه اى رسيدى كه در آن از آتش ياد شده است ، درنگ كن و از آتش ، به خدا پناه ببر .
۲۲۰۳.الكافىـ به نقل از حلبى ـ: از امام صادق عليه السلام در باره مردى پرسيدم كه پشت سر امام [جماعت] به نماز ايستاده است و امام به درخواستى يا به آيه اى كه در آن از بهشت يا دوزخ ياد شده است ، مى رسد .
فرمود : «اشكالى ندارد كه در آن هنگام ، [مأموم از خدا ]درخواست كند و در نماز ، از آتش به خدا پناه برد و از خداوند ، بهشت را درخواست نمايد» .
