۲۲۰۸.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از جبير بن مُطعِم ـ: پيامبر صلى الله عليه و آله هر گاه نماز را شروع مى كرد ، مى گفت : «خدا بسى بزرگ است و ستايش بسيار ، خداى راست و پاكا خدا هر بام و شام! (سه بار) . بار خدايا! من از شيطان لعين ، از وسوسه اش و افسونش و القائاتش ، به تو پناه مى برم» .
۲۲۰۹.مسند ابن حنبلـ به نقل از ربيعه جرشى ـ: از عايشه پرسيدم : پيامبر خدا شب ها كه [براى نماز] بر مى خاست ، چه مى گفت و با چه چيزى [نمازش را ]آغاز مى كرد؟
عايشه گفت : ده مرتبه «اللّه أكبر» ، ده مرتبه «سبحان اللّه » ، ده مرتبه «لا إله إلّا اللّه » مى گفت و ده مرتبه استغفار مى كرد و ده مرتبه مى فرمود : «بار خدايا! مرا بيامرز و هدايتم كن و روزى ام ده» و ده مرتبه مى فرمود : «بار خدايا! از سختى و تنگناى روز حسابرسى ، به تو پناه مى برم» .
۲۲۱۰.امام صادق عليه السلامـ به مردى ـ: پس از توجّه (گفتنِ «وجّهت وجهى للذى فطر ...») ، از شيطان ، به خدا پناه مى برى و مى گويى : «از شيطانِ رانده شده ، به خداى شنواى دانا پناه مى برم» .
۲۲۱۱.امام صادق عليه السلام :چون نماز را آغاز كردى ، دو دستت را بلند كن و آنها را نيك بگشاى . سپس سه تكبير بگو و آن گاه بگو : «بار خدايا! تويى پادشاه ...». باز دو تكبير بگو و آن گاه بگو : «در خدمتم . گوش به فرمانم ...». دگربار دو تكبير بگو و آن گاه بگو : «روى خويش نمودم به سوى ...». سپس از شيطان لعين ، به خدا پناه ببر و آن گاه فاتحة الكتاب را بخوان .
