۲۲۵۶.امام باقر عليه السلام :هر كس هنگامى كه از سرايش خارج مى شود ، بگويد : «پناه مى برم به كسى كه فرشتگان خدا بر او پناه بردند ، از شرّ اين روز جديدى كه چون خورشيدش غروب كند ، باز نمى گردد ، و از شرّ خودم و از شرّ جز خودم ، و از شرّ شياطين ، و از شرّ كسى كه با دوستان خدا به دشمنى برخاسته ، و از شرّ جن و انس ، و از شرّ درندگان و گزندگان ، و از شرّ دست يازيدن به سراسر حرام ها . خود را از هر شرّى ، در پناه خدا در مى آورم» ، خداوند او را مى آمرزد و توبه اش را مى پذيرد ، و نگرانى هايش را مى زدايد ، و از بدى دورش مى دارد و از گزند ، مصونش مى دارد .
۲۲۵۷.امام صادق عليه السلام :هر گاه از منزلت بيرون مى روى ، بگو : «به نام خدا . به خدا توكّل كردم . هيچ نيرو و توانى نيست ، جز به يارى خدا . بار خدايا! خير آنچه (كار و روزى ام) را كه برايش بيرون مى روم ، از تو مى خواهم و از شرّ آنچه برايش بيرون مى روم ، به تو پناه مى برم .
بار خدايا! از فضل خود ، به زندگى من گشايش ده ، و نعمتت را بر من كامل گردان ، و مرا در طاعتت به كار گير ، و خواست مرا در چيزى كه نزد توست ، قرار ده ، و مرا بر دين خودت و دين پيامبرت صلى الله عليه و آله بميران» .
۲۲۵۸.امام صادق عليه السلام :هركس زمانى كه از منزلش خارج مى شود ، بگويد : «اللّه أكبر ، اللّه أكبر ، اللّه أكبر . به نام خدا وارد شدم و به نام خدا خارج مى شوم و بر خدا توكّل مى كنم . هيچ نيرو و توانى نيست ، مگر به يارى خداى والا و بزرگ . درود خدا بر محمّد و خاندان او باد . بار خدايا! اين [در ]را برايم به خير بگشاى . بار خدايا! از شرّ خودم و از شرّ جز خودم و از شرّ هر حيوانى كه زمام آن در دست توست ، به تو پناه مى برم . راستى كه پروردگار من ، بر راهى راست است» ، در پناه خدا خواهد بود تا آن گاه كه به منزلش باز گردد .
