۲۲۶۲.امام على عليه السلامـ در دعاى ايشان ، هر گاه براى سفر ، خارج مى شد ـ: گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يگانه نيست ، و گواهى مى دهم كه محمّد ، بنده و فرستاده اوست . ستايش ، خدايى را كه به اسلام ، هدايتمان فرمود و ما را از بهترين امّت هايى قرار داد كه براى مردم ، پديد آورده شدند «پاكا خدايى كه اين را رام ما ساخت ، در حالى كه ما بر آن توانا نبوديم» .
بار خدايا! از دشوارى سفر ، و اندوه در بازگشت ، و صحنه ناخوشايند در باره زن و خواسته و فرزند ، به تو پناه مى برم .
بار خدايا! تويى يار سفر و جانشين در خانواده و آن كه در كارها از او كمك گرفته مى شود . دور را برايمان نزديك نماى ، و ناهموارى ها را برايمان هموار گردان ، و نيازهايمان را برآورده ساز ، كه تو بر هر چيز ، توانايى .
۲۲۶۳.امام صادق عليه السلام :هر گاه به خواست خدا از خانه ات براى حج و عمره خارج شدى ، دعاى فرج را بخوان ، و آن ، اين است : « ... بار خدايا! از دشوارى سفر ، و اندوه در بازگشت ، و مواجه شدن با صحنه ناخوشايند در باره زن و خواسته و فرزند ، به تو پناه مى برم . بار خدايا! تويى بازو و ياور من . به يارى تو ، بار مى افكنم و به مدد تو ، حركت مى كنم» .
م ـ فرود آمدن مسافر
۲۲۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه يكى از شما در منزلگاهى فرود آمد ، بگويد : «به كلمات تامّ خدا پناه مى برم از گزند آنچه آفريده است» . در اين صورت ، تا زمانى كه از آن جا بكوچد ، هيچ چيز به او گزندى نمى رساند .
۲۲۶۵.الأمان :در كتاب مصباح الزائر و جناح المسافر و جز آن ، از نقل ظاهر ، روايت كرده ايم كه مسافر ، هر گاه در منزلگاهى فرود آمد ، بگويد : «بار خدايا! مرا در جايى پُربركت فرود آور ، كه تو بهترين فرودآورندگانى» و دو ركعت نماز با حمد و هر سوره كوتاهى كه مى خواهد ، بخواند و بگويد : «بار خدايا! خير اين سرزمين را روزىِ ما فرما و ما را از شرّ آن در پناه خود بدار . بار خدايا! ما را از ميوه [و حاصل] آن ، خوراك ده و از بيمارى وباى آن ، در پناه خود بدار و نزد اهل اين سرزمين ، محبوبمان گردان و اهالى نيك آن را محبوب ما بدار» و بگويد : «گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يكتا و بى انباز نيست و محمّد ، بنده و فرستاده اوست و على ، امير مؤمنان ، و امامان از نسل او پيشوا هستند . آنان را دوست مى دارم و از دشمنانشان بيزارم . بار خدايا! خير اين سرزمين را از تو درخواست مى كنم و از شرّ آن به تو پناه مى برم . بار خدايا! آغاز در آمدنمان به اين مكان را دوستى قرار ده و ميانش را رستگارى و پايانش را كاميابى» .
