ف ـ ديدن گرفتاران و آسيب ديدگان
۲۲۷۴.الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام :هر گاه آسيب ديده اى را ديدى ، [پيش خود ، آهسته ]سه مرتبه بگو : «ستايش ، خداى را كه مرا از آنچه تو را بِدان دچار ساخت ، به سلامت داشت ، كه اگر مى خواست ، چنان مى كرد . پناه مى برم به خدا از اين [آسيب] و از آنچه تو را بِدان دچار ساخت . و ستايش ، خداى را كه مرا بر بسيارى از آفريدگانش برترى بخشيد» .
۲۲۷۵.مشكاة الأنوار :در باره امام باقر عليه السلام روايت شده است كه ايشان دوست نداشت كه آسيب ديده ، پناه بردن [او ]به خدا از آسيب را بشنود . ۱
ص ـ خاكسپارى مرده
۲۲۷۶.سنن أبى داوودـ به نقل از براء بن عازب ـ: با پيامبر خدا در پى جنازه مردى از انصار خارج شديم و به محلّ گور رسيديم . چون او را در لحد نهادند ، پيامبر خدا نشست و ما نيز گرد ايشان آرام نشستيم و تكان نمى خورديم . در دست پيامبر صلى الله عليه و آله چوبى بود و با نوك آن به زمين مى زد [و در حال تفكّر بود] . پس ، سرش را بلند كرد و دو يا سه بار فرمود : «از عذاب قبر ، به خدا پناه ببريد» .
۲۲۷۷.امام صادق عليه السلام :چون او (مرده) را در گورش نهادى ، نزديك ترين كس به او (ولىّ او) در طرف سرش قرار گيرد و نام خدا را ببرد و بر پيامبر صلى الله عليه و آله صلوات بفرستد و از شيطانِ رانده شده ، به خدا پناه ببرد و فاتحة الكتاب و معوّذتين و «قل هو اللّه أحد» و آية الكرسى بخواند .
۲۲۷۸.الكافىـ به نقل از على بن يقطين ـ: از امام كاظم عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد : «با دستار و كلاه و كفش و طيلسان ، داخل قبر مشو و دكمه هايت را باز كن ، كه پيامبر خدا چنين عمل مى كرد . و [شخصى كه براى نهادن مرده در لحد ، وارد قبر مى شود] از شيطانِ رانده شده به خدا پناه ببرد و بايد فاتحة الكتاب و معوذّتين و «قل هو اللّه أحد» و آية الكرسى بخواند .
