۲۳۶۵.الكافىـ به نقل از هارون بن خارجه ـ: شنيدم امام صادق عليه السلام در آخرين سخنش به هنگام كوچيدن [از منا به سوى مكّه ]مى گويد : «بار خدايا! به تو پناه مى برم از اين كه ستم كنم يا به من ستم شود ، يا رشته خويشاوندى را ببُرم ، يا همسايه اى را بيازارم» .
ب ـ كعبه
۲۳۶۶.امام على عليه السلامـ از سخنانى كه هنگام گذر بر ركن يمانى مى فرمود ـ: به نام خدا ، و خدا ، برتر از توصيف است . درود و رحمت و بركات خدا بر پيامبر خدا باد . بار خدايا! از كفر و فقر و خوارى و از جايگاه هاى رسوايى در دنيا و آخرت ، به تو پناه مى برم . پروردگارا! به ما در دنيا نيكى ، و در آخرت هم نيكى ، ارزانى دار و ما را از عذاب آتش ، محافظت فرما .
۲۳۶۷.امام صادق عليه السلامـ از دعاى ايشان در كعبه در حال سجده ـ:بار خدايا! امروز به تو پناه مى آورم . پس پناهم ده . و از تو حمايت مى خواهم . پس حمايتم كن . و در برابر سختى ، از تو كمك مى جويم . پس كمكم كن . و از تو يارى مى طلبم . پس يارى ام ده . و بر تو توكّل مى كنم . پس برايم كارسازى كن .
۲۳۶۸.امام صادق عليه السلامـ به عبد اللّه بن سنان ـ: در طواف هفتم ، نزد مُتعوَّذ ۱ (يعنى همان جايى كه پشت كعبه و رو به روى درِ آن است) برو و بگو : «بار خدايا ! اين خانه ، خانه تو و اين بنده ، بنده تو و اين جا ، جايگاه پناه بردن از آتش به توست . بار خدايا! رحمت و گشايش ، از جانب توست» . سپس ركن يمانى را لمس كن و آن گاه كنار حجر [الأسود] برو و [طوافت را ]در آن جا پايان ده .
