۱۶۱۸.تهذيب الأحكامـ به نقل از ابوالصباح ـ: از امام صادق عليه السلام در باره تكبير گفتن در عيدهاى فطر و قربان پرسيدم . فرمود : «دوازده تكبير است ، هفت تا در ركعت اوّل و پنج تا در ركعت دوم ، بدين ترتيب كه چون به نماز ايستادى ، يك تكبير گوى و بگو : «گواهى مى دهم كه معبودى جز خدا نيست ، يگانه است و بى انباز . گواهى مى دهم كه محمّد ، بنده و فرستاده اوست.
بار خدايا! تو اهل كبريا و عظمت ، و اهل بخشندگى و جَبَروت ، و اهل قدرت و سلطنت و عزّتى . در اين روز كه آن را براى مسلمانان ، عيد قراردادى و براى محمّد ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ اندوخته و مايه فزونى [بر مقام و منزلتش] ، از تو درخواست مى كنم كه بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرستى و بر فرشتگان مُقرَّبت و پيامبران مُرسَلت نيز درود فرستى ، و ما و همه مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان مسلمان را ، از زنده و مُرده شان ، بيامرزى .
بار خدايا! از تو درخواست مى كنم هر آن خوبى اى را كه بندگان فرستاده ات (پيامبران) از تو درخواست كردند ، و پناه مى برم به تو از هر آن بدى كه بندگان بااخلاصت از آن ، به تو پناه بردند .
بزرگا خدا كه آغاز و انجامِ هر چيزى است و آغازگرو پايان هر چيز و داناى هر چيز و بازگشتگاه آن است و همه چيز به سوى او مى رود و رجوع مى كند . گرداننده كارهاست و برانگيزاننده هر آن كه در گورهاست، پذيرنده كردار ، آشكار كننده پوشيده ها و هويدا كننده نهان ها [و باطن ها] است .
بزرگا خدا كه پادشاهى اش باعظمت است ، پُرشوكت و توان است ، زنده اى است كه هرگز نمى ميرد ، پاينده اى كه زوال نمى پذيرد ، هر گاه خواهد كه چيزى تحقّق يابد ، فقط به آن مى گويد : «هست شو!» و آن ، هست مى شود .
بزرگا خدا كه صداها در برابرت به خاموشى گرايند و چهره ها در پيشگاهت ، خوارند و نگاه ها در تو حيران اند و زبان ها از بيان عظمتت ، فرو مانده اند و پيشانى ها ، همه در دست توست ۱ و مقدّرات امور ، تمام در چنگ توست . جز تو ، هيچ كس در آنها حكم نمى كند و بدون [خواست] تو ، چيزى از آنها انجام نمى پذيرد .
بزرگا خدا كه نگهدارى تو ، همه چيز را در ميان گرفته است و همه چيز ، مقهور عزّت توست و فرمان تو ، در هر چيزى نافذ است و هر چيزى قائم به توست و همه چيز در برابر عظمت تو ، كوچكى مى كند و همه چيز ، در برابر عزّت تو ، خوار است و همه چيز ، تسليم قدرت توست و همه چيز ، در برابر پادشاهى تو ، سر به فرمان است . بزرگا خدا!» .
آن گاه ، سوره حمد و «سبّح اسم ربّك الاعلى» را مى خواند و تكبير هفتم را مى گويد و ركوع و سجود ، به جا مى آورد و بر مى خيزد و سوره حمد و «والشمس وضحاها» را مى خواند و مى گويد : بزرگا خدا! گواهى مى دهم كه معبودى جز خدا نيست . يگانه و بى انباز است . [گواهى مى دهم كه] محمّد ، بنده و فرستاده اوست . بار خدايا! تويى اهل كبريا » و آن را همچنان كه در تكبير اوّل گفتى مى خوانى .
اين جملات را در هر تكبيرى مى گويى تا پنج تكبير ، تمام شود .
