۲۴۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ پيوسته مى گفت ـ: بار خدايا! از ناتوانى و تنبلى و ترسويى و بخل و سالخوردگى و عذاب قبر ، به تو پناه مى برم . بار خدايا! به نفس من ، پروا دِه و آن را پاك گردان ، كه تو بهترين پاك كننده آن هستى . تو ، صاحب و سَروَر آن هستى . بار خدايا! به تو پناه مى برم از دانشى كه سود نبخشد ، و از دلى كه خشوع نداشته باشد ، و از نفسى كه سير نشود ، و از دعايى كه مستجاب نگردد .
۲۴۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! از كَرى و گنگى ، به تو پناه مى برم . از گنهكارى و بدهكارى ، به تو پناه مى برم . از گرسنگى ، به تو پناه مى برم كه گرسنگى ، بدهمخوابه اى است و از خيانت ، به تو پناه مى برم ؛ زيرا كه خيانت ، بد هم رازى است .
۲۴۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعاى معروف به «دعاى امان» ـ: به خدا و بزرگى او ، و به عزّت خدا و قدرت او ، و به عزّت خدا و سلطنت او ، و به ارجمندى شُكوه خدا ، و به عزّتِ عزّت خدا پناه مى برم ، از شرّ آنچه آفريده و پديد آورده و ايجاد كرده است، و از شرّ آنچه زير زمين است ، و از شرّ هر جنبده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن را پروردگارم در دست دارد ، و به راستى كه پروردگار من ، بر راه راست است .
۲۴۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! پناه مى برم به تو ، از شرّ نفسم ، و از شرّ هر سلطان نيرومند و خشنى ، و از شرّ هر شيطان گردنكشى ، و از شرّ هر زورگوى خيره سرى ، و از شرّ قضاى بد ، و از شرّ هر جنبنده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن ، در دست توست . به راستى كه تو بر راه راستى و تو بر هر چيز ، نگهبانى .
