۲۴۲۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! به نور قداست تو و عظمت پاكى تو ، و افزونى شُكوه تو ، پناه مى برم از هر گزند و آسيبى ، و از پيشامدهاى شب و روز ، مگر پيشامدى كه به نيكى آيد .
بار خدايا! تو يارى كننده من هستى . پس از تو كمك مى خواهم . تو حامى منى . پس دست به دامن تو مى شوم . تو پناهگاه منى ، پس به تو پناه مى آورم . اى كسى كه گردن هاى زورگويان ، تسلم اويند و مهار فرعونان ، در اختيار اوست! به تو پناه مى برم از اين كه خوار و رسوايم كنى و پرده ام را كنار زنى ، و از اين كه ياد تو را فراموش كنم و از سپاسگزارى تو روى بگردانم .
من در شب و روزم ، و كوچيدن و سفرهايم ، و در هنگام خوابيدن و استراحت كردنم ، در پناه تو هستم . ياد تو ، زيرپوش من است و ثنايت ، بالاپوشم . معبودى جز تو نيست .
۲۴۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! از بلاهاى سخت فلاكت بار و از مصيبت هاى بزرگ هراس انگيز ، به تو پناه مى برم . پس ـ اى پروردگار من ـ از اين كه سختى ها مرا به خاك افكند ، در پناه خويش بدار و از ضربات بلا ، نگه دار و از كيفرهاى نامنتظره ، بِرَهان و از زوال نعمت ها و از لغزيدن گام ها پاس بدار و مرا ـ بار خدايا! پروردگارا ـ از شبيخون بلاها و در رسيدن بى امان مهلكه ها ، در پناه عزّتت و حصار نگهداشتت قرار ده .
بار خدايا ، پروردگارا! زمين بلا را درهم فرو ريز و كوه هاى بدى را درهم شكن و رنج هاى روزگار را بزُداى و مشكلات كارها را برطرف ساز و ما را به حريم هاى سلامت برسان و بر مَركب هاى كرامت ، بر نشان و همواره ، در لغزش ها دستم را بگير و بر عيب هايم پرده در افكن و نعمتهايت را ـ اى پروردگار ـ بر من ببخشاى و بلايت را از من ، بگردان و گزندت را از من ، دور ساز و سنگينى هاى عذابت را از من ، بردار و كيفر دردناكت را از من ، دفع كن . مرا از بدى هاى روزگاران ، در پناه خويش بدار و از بدى فرجام كارها رهايى ام بخش و از هرگونه دشوارى ، نگاهم دار و خَرسنگ بلا را از كار من ، بردار و دستش را در تمام عمرم ، از من كوتاه كن ، كه به راستى ، تو پروردگار بزرگوارى ، آغاز كننده و بازگرداننده اى (/آفريننده و باز آفرينى) و هر آنچه خواهى ، انجام مى دهى .
