6 / 5
پناه خواهى هاى نقل شده از امام باقر عليه السلام
۲۴۵۹.امام باقر عليه السلامـ در دعاى ناميده شده به «دعاى جامع» ـ: بار خدايا! به تو پناه مى برم از شرّ و از همه انواع زشتى ها ، پيدا و نهانش و آنچه از سرِ غفلت سر زند ، و از هر آنچه [از شرّ و گزند كه] شيطان رانده شده ، بدان ، آهنگ من كند ، و از هر گزندى كه سلطان كينه توز بخواهد بر من بزند ، از آنچه علم تو بدان احاطه دارد و تو بردور كردنش از من ، توانايى .
بار خدايا! به تو پناه مى برم از شب روان ۱ جِن و اِنس (پرى و آدمى) ، و توفان ها و مصيبت ها و نيرنگ هايشان ، و از بزم هاى تبهكاران جِن و اِنس ، و از اين كه از دين خود ، لغزانده شوم و در نتيجه ، آخرتم بر من تباه گردد ، و از اين كه در امور معاش و زندگى ام ، از جانب آنان به من زيانى برسد ، يا بلايى از ايشان به من برسد كه بر آن ، توانايى ندارم و تاب تحمّل آن را نمى آورم . پس ـ اى معبود من ـ مرا به رنج آن ، گرفتار مساز كه در نتيجه ، مرا از ياد تو منع كند و از عبادتت ، باز دارد . تويى نگهدار و باز دارنده و جلوگيرنده و محافظت كننده از همه اينها .
۲۴۶۰.امام صادق عليه السلام :پدرم [امام باقر عليه السلام ] اين دعا را پنهان و پوشيده مى داشت و اَحَدى را از آن ، آگاه نمى ساخت : «به جوشن محكم آسيب ناپذير خدا ، پناه مى برم و به جامعيّت خدا پناه مى برم از چه و چه» و كلمات گشايش را بگوييد .
