6 / 6
پناه خواهى هاى نقل شده از امام صادق عليه السلام
۲۴۶۲.امام صادق عليه السلام :بار خدايا! من از تنبلى و فرتوتى و كم دلى و بخل و غفلت و سنگ دلى و سستى و بيچارگى ، به تو پناه مى برم! و به تو پناه مى برم ـ اى خداوندگار من ـ از نفسى كه سير نشود ، و از دلى كه [نرم و] فروتن نباشد ، و از دعايى كه شنيده نشود ، و از نمازى كه سود نبخشد . خودم را و همسرم را و فرزندانم را از شيطان رانده شده ، در پناه تو در مى آورم! بار خدايا! هيچ كس مرا در برابر تو پناه نمى تواند داد . جز تو هيچ پناهى نمى يابم .
۲۴۶۳.امام صادق عليه السلامـ در دعايى از ايشان ـ: به تو پناه مى برم از تمامى فتنه ها (گناهان) ، آشكار يا نهانش ، و از خورد و نوش هاى اشرافى ، و از شرّ آنچه مى دانم و از شرّ چيزهايى كه نمى دانم . به تو پناه مى برم از اين كه دانايى را به نادانى بفروشم ، و بردبارى را به درشتى ، و دادگرى را به ستم ، و نيكى كردن [به ارحام و بستگان] را به قطع رابطه و بدرفتارى ، و شكيبايى را به ناشكيبى ، و هدايت را به گم راهى ، و ايمان را به كفر .
