۲۴۶۴.امام صادق عليه السلام :ـ اى معبود من ـبار خدايا! اگر اميد من به گذشت تو نبود ، بى گمان ، دم از دعا فرو مى بستم ؛ امّا تو هماره ، مقصد جويندگانى ، و خواست نهايىِ خواهندگان و پناه پناهجويانى .
بار خدايا! پس من از خشم تو و از شدّت ناخشنودى و كيفر و انتقامت ، و از شرّ خودم ، و از شر هر شرّرسانى به تو پناه مى آورم و از همه گناهان ، از تو آمرزش مى طلبم و از تو مى خواهم كه در باقى مانده عمرم ، تا زمانى كه مرا زنده بدارى ، از عافيت برخوردارم دارى .
۲۴۶۵.امام صادق عليه السلامـ از دعاى ايشان بعد از نماز ظهر ـ: بار خدايا! به تو پناه مى برم از دنيايى كه مانعِ خير آخرت شود ، و از اكنونى كه مانعِ خير آينده گردد ، و از زندگى اى كه مانع خوبْ مردن شود ، و از آرزويى كه مانعِ كردار نيك گردد .
۲۴۶۶.امام صادق عليه السلامـ از دعاى ايشان پس از نماز مغرب ـ: بار خدايا! به تو پناه مى برم از نَفسى كه قانع نباشد ، و از شكمى كه سير نشود ، و از چشمى كه اشك نريزد ، و از دلى كه [نرم و] فروتن نباشد ، و از نمازى كه [به درگاه تو ]بالا نرود ، و از كردارى كه سود نبخشد ، و از دعايى كه شنيده نشود . و به تو پناه مى برم از قضاى بد و دچار شدن به [رنج و] بدبختى ، و شماتت دشمن ، و بلاى جانكاه ، و از كردارى كه پسند [تو ]نيفتد! و به تو پناه مى برم از نادارى و مقهور شدن و كفر و سنگينىِ گوش و پيمان شكنى و دل تنگى و بدحالى ، و از بلايى كه مرا بر آن شكيب نيست ، و از درد بى درمان و چيره آمدن مردان (اوباش) و ناكامى در بازگشت [از سفر ، يا بازگشتگاه قيامت] ، و [مواجه شدن با ]منظره بد نسبت به خودم و همسر و مال و دين و فرزند[م] ، و در هنگام ديدن فرشته مرگ!
به خدا پناه مى برم از انسان بد و همسايه بد و همدم بد و روز بد و ساعت بد ، و از شرّ آنچه در زمين ، فرو مى رود و آنچه از آن ، بيرون مى آيد ، و آنچه از آسمان ، فرود مى آيد و آنچه به آسمان ، بالا مى رود ، و از شرّ پيشامدهاى سخت شب و روز ، مگر پيشامدى كه خير به همراه داشته باشد ، و از شرّ هر جنبنده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن در دست پروردگار من است ، كه به راستى ، كه پروردگار من ، بر راه راست است . «و زودا كه خدا ، شما را از آنان ، بسنده كند! و او شنوا و داناست» . ستايش ، خدايى را كه به كمك او نمازى را كه در اوقاتى معيّن بر مؤمنان واجب كرده است ، گزاردم .
