۲۴۷۰.امام صادق عليه السلامـ از دعاى ايشان در روز عرفه ـ: بار خدايا! من از فراموشى و تنبلى و سستى در طاعت تو ، و از كيفر نزديك ترت و عذاب بزرگ ترت ، به تو پناه مى برم . به تو پناه مى برم از دنيايى كه مانعِ خير آخرت شود ، و از زندگى اى كه مانعِ خوبْ مُردن شود ، و از آرزويى كه مانعِ كار نيك شود . به تو پناه مى برم از نفسى كه سير نشود ، و از دلى كه [نرم و] خاشع نباشد ، و از دعايى كه بالا نرود ، و از نمازى كه پذيرفته نگردد ... .
بار خدايا! بر محمّد و خاندان او درود فرست ، و تو خود در همّ و غم ، مرا بسنده باش ، و مرا به خودم وا مگذار ، و مرا از شرّ آنچه آفريده اى و پديد آورده اى و ايجاد كرده اى ، در پناه خويش بدار ، و زره خود را ـ كه از گزند همه آفريدگانت نگه مى دارد ـ ، بر من بپوشان ، و دَينم را بپرداز ، و در آنچه تو را از من خشنود مى سازد ، توفيقم ده ، و مرا و فرزندانم و همسرم و نزديكانم و همه برادران دينى ام و بستگانم را از شيطان رانده شده و از شرّ تهبكاران عرب و عجم و شياطين اِنس و جِن ، محافظت فرما ، و مرا در برابر آن كه بر من ستم كند ، يارى رسان .
