۲۴۷۱.امام صادق عليه السلامـ در دعاى صبحگاهِ هر روز ايشان ـ: به نام خداى مهرگسترِ مهربان . صبح كردم در حالى كه خود را در حمايت خدا درآوردم و در پسِ پرده عزّت او قرار دادم . به نام هاى او پناه بردم از شرّ شيطان و سلطان ، و از شرّ هر جنبنده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن در دست پروردگار من است ، كه به راستى ، پروردگار من ، بر راهى راست است .
به خدا و به آنچه فرشتگان و فرستادگان به او پناه برده اند ، پناه مى برم ، از شرّ اين روز و آنچه پس از آن مى آيد ، و از شرّ شيطان و سلطان ، و از دست يازيدن به حرام و گناهان ، و از شرّ زَهرداران كُشنده و غير كشنده ، و چشم حسود ، و از شرّ هر جنبنده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن ، در دست پروردگار من است ، كه به راستى ، پروردگار من بر راه راست است .
به خدا و به كلمات او ، و به بزرگى و نيروى او ، و زور و توانايى او پناه مى برم از خشم و ناخشنودى و كيفر او ، و مؤاخذه و عذاب او ، و يورش و انتقام او ، و از همه ناملايمات دنيا و آخرت . خود را در پناه نيرو و توان خدا در آوردم از نيرو و توان همه آفريدگانش ، و در پناه پروردگار سپيده دم [در آوردم] از شرّ آنچه آفريده است ، و از شرّ شب ، آن گاه كه همه جا تيره و تار شود ، و از شرّ دَمَندگانِ درگِرِه ها ، و از شرّ حسود ، آن گاه كه حسادت بورزد ، و در پناه پروردگار مردم ، پادشاه مردم ، معبود مردم ، از شرّ وسوسه گرِ نهان ؛ آن كه وسوسه مى كند در سينه هاى مردمان ، از جِن و انس . پس اگر روى گرداندند ، بگو : خدا ، مرا بس است . معبودى جز او نيست . بر او توكّل كردم ، و او پروردگارِ عرش بزرگ است .
