۲۴۷۳.امام صادق عليه السلامـ از حِرز مهمّ ايشان كه از پدرانش عليهم السلام روايت كرده است ـ: خودم و مويم و پوستم را ، و دينم را ، و زن و اموال و فرزندان و ذريّه ام را ، و دنيايم را ، و همه كسانى را كه به من مربوط مى شوند ، از شرّ هر شررسانى كه آزارم برساند ، در پناه تو در مى آورم .
خودم را و همه آنچه را پروردگارم روزى من كرده است ، و آنچه را كه درهاى [خانه] من بر روى آنها بسته مى شود ، و [آنچه را] ديوارهاى خانه ام آنها را در ميان گرفته اند ، و همه نعمت ها و احسان خداوند عز و جل را كه در آن غوطه ورم ، و همه برادران و خواهران مؤمنم را در پناه خداىِ بلندپايه و بزرگ و در پناه نام هاى تامّ و كامل و والا و بالا و شريف و شفابخش و بزرگوار و خوب و برجسته و خجسته و پاك و پاكيزه و بزرگ و اندوخته و نهفته او كه هيچ نيكوكار و بدكارى (/مطيع و نافرمانى) از حيطه آنها بيرون نيست ، و در پناه اُمّ الكتاب و همه سوره هاى گرامى و آيات استوار و شفابخش و مهرآميز و محافظت كننده و بركت آميز آن از آغاز تا پايانش ، و در پناه تورات و انجيل و زبور و قرآن بزرگ ، و در پناه صُحُف ابراهيم و موسى ، و در پناه هر كتابى كه خداى عز و جل نازل كرده ، و در پناه هر فرستاده اى كه خداى عز و جل فرستاده ، و در پناه هر برهانى كه خداى عز و جل آشكار ساخته ، و در پناه نعمتهاى خدا و عزّت خدا و قدرت خدا و شكوه خدا و نيروى خدا و بزرگى خدا و سلطنت خدا و توانمندى خدا و لطف خدا و بردبارى خدا و گذشت خدا و آمرزش خدا و فرشتگان خدا و كتابهاى خدا و پيامبران خدا و فرستادگان خدا و محمّد پيامبر خدا ، در مى آورم .
به خدا پناه مى برم از خشم و كيفر خدا ، و از ناخشنودى و تنبيه خدا ، و از انتقام و روى گردانى خدا ، و از پشت كردن و يارى نرساندن خدا ، و از كفر و نفاق ، و سرگردانى و انبازآورى ، و شكّ در دين خدا ، و از شرّ روز رستاخيز و توقّفگاه [قيامت] و حسابرسى ، و از شرّ نوشته اى [و تقديرى] كه پيش تر رقم خورده است، و از زوال آمدن نعمت ، و فرود آمدن عذاب ، و از دست رفتن عافيت ، و از آنچه موجب نابودى مى شود ، و از جايگاه هاى خوارى و رسوايى در دنيا و آخرت .
به خداى بزرگ ، پناه مى برم از هوس نابود كننده ، و دوست بدِ مضايقه گر ، و همسايه آزاررسان ، و ثروت طغيان آور ، و فقر از ياد برنده[ى خدا] . به خداى بزرگ ، پناه مى برم از دلى كه [نرم و] فروتن نباشد ، و از نمازى كه سود نبخشد ، و دعايى كه شنيده نشود ، و ديده اى كه اشك نريزد ، و شكمى كه سير نشود ، و از [زحمت و] تلاشى كه موجب عذاب شوند ، و از بازگشت به سوى آتش ، و صحنه بد نسبت به خودم و زن و دارايى و فرزند[م] ، و هنگام ديدن فرشته مرگ .
به خداى بزرگ پناه مى برم از شرّ هر جنبنده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن در دست اوست ، و از شرّ هر صاحب شرّى ، و از شرّ آنچه مى ترسم و انديشناكم ، و از شرّ نابه كاران عرب و عجم ، و از شرّ نابه كاران جنّ و اِنس و شياطين ، و از شرّ ابليس و لشكريانش و پيروان و دنباله روانش ، و از شرّ سلاطين و پيروان آنها ، و از شرّ آنچه از آسمان ، فرود مى آيد و آنچه در آن ، بالا مى رود ، و از شرّ آنچه در زمين ، فرو مى رود و آنچه از آن ، بيرون مى آيد ، و از شرّ هر بيمارى و آفت و غم و اندوه و فقر و نادارى ، و از شرّ آنچه در خشكى و در درياست ، و از شرّ فاسقان و فاجران و هرزگان و اشرار و سارقان و دزدان ، و از شرّ هر جنبنده اى كه پيشانى (سرنوشت) آن در دست اوست ، كه به راستى ، پروردگار من در راه راست است .
بار خدايا! از شرّ هر چيزى كه آفريده اى ، خود را در پناه حمايت تو در مى آورم و از تو مى خواهم كه مرا از آنها محافظت كنى . به خداى بزرگ پناه مى برم از سوختن و غرق شدن و گلوگير شدن و زير آوار ماندن و در كام زمين فرو رفتن و مسخ شدن و ديوانگى و سنگسار شدن و غريو [عذاب] و زمين لرزه ها و فتنه ها و چشم [زخم] و صاعقه ها و خوره و پيسى و بيمارى ها و آفتها و معلوليت ها و مصيبت ها و صدمات و طعمه درنده شدن و مُردن بد و همه انواع بلاهاى دنيوى و اخروى .
به خداى بزرگ پناه مى برم از شرّ آنچه فرشتگان مقرّب و پيامبران مُرسل ، از آن [به او] پناه برده اند ، بويژه از آنچه بنده ات و فرستاده ات محمّد صلى الله عليه و آله از آن پناه برده است . از تو مى خواهم كه خير آنچه را آنها از تو درخواست كردند ، به من نيز عطا كنى ، و از شرّ آنچه از آن به تو پناه آوردند ، مرا نيز پناه دهى . هر گونه خير را در دنيا و آخرت ، چه آن خيرى را كه مى دانم و چه آن را كه نمى دانم ، از تو مى خواهم .
