۱۶۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حاجيان و عمره گزاران ، ميهمانان خداى اند . اگر [از او ]بخواهند ، به آنها عطا مى شود و اگر بخوانند ، پاسخ مى شنوند و اگر انفاق (/خرج) كنند ، برايشان جايگزين مى شود . سوگند به آن كه جان ابوالقاسم در دست اوست ، هيچ تكبيرگويى بر بلندايى تكبير نگفت و هيچ «لا إله إلّا اللّه » گويى ، بر ارتفاعى از ارتفاعات ، خدا را به يگانگى ياد نمى كند ، مگر اين كه هر آنچه فرا پيش اوست ، تا انتهاى خاك (/زمين) ، «لا إله إلّا اللّه » و «اللّه أكبر» مى گويد .
3 / 10
هنگام رَمْى جَمَرات
۱۶۳۰.الكافىـ به نقل از يعقوب بن شعيب ـ: از امام صادق عليه السلام در باره رَمْى جَمَرات پرسيدم . فرمود : «نزد دو جَمَره[ى اوّلى و وسطى] توقّف كن و نزد جَمَره عَقَبه ، توقّف نكن» .
گفتم : اين ، از سنّت است؟
فرمود : «آرى» .
گفتم : وقتى سنگ مى اندازم ، چه بگويم ؟
فرمود: «با هر ريگى [كه مى اندازى] ، تكبير بگو» .
۱۶۳۱.امام صادق عليه السلام :با هر ريگى كه مى اندازى ، يك تكبير بگو ، و جَمَره اى را بر جَمَره اى ، مقدّم مدار [و در رَمْى آنها ، ترتيب را رعايت كن] و پس از پايان رَمْى ، توقّف كن و آن مقدار كه قسمتت شده است ، دعا كن .
3 / 11
روزهاى تشريق
۱۶۳۲.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداى عز و جل :«و در روزهايى تعيين شده ، خدا را ياد كنيد»ـ: مقصود ، روزهاى تشريق ۱ است . [در جاهليت] وقتى پس از قربانى كردن در مِنا توقّف مى كردند ، به فخرفروشى بر يكديگر مى پرداختند و هر يك مى گفت : «پدر من ، چنين و چنان مى كرد» . خداوند ، كه ثناى او بزرگ است ، فرمود : «پس چون از عرفات كوچيديد ... همان گونه كه از پدران خود ياد مى كنيد و بلكه با يادكردنى بيشتر ، خدا را ياد كنيد» . نحوه تكبير گفتن هم چنين است : «بزرگا خدا ، بزرگا خدا! معبودى جز خدا نيست و بزرگا خدا! بزرگا خدا و ستايش ، خداى راست! بزرگا خدا كه ما را هدايت فرمود! بزرگا خدا براى آن كه از دام هاى زبان بسته روزى مان نمود!» .
