د ـ غيبت شونده:
۲۸۰۲.امام صادق عليه السلام :از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيده شد: كفّاره غيبت كردن چيست؟
فرمود: «اين كه هر زمان به ياد شخصى كه از او غيبت كرده اى ، افتادى، از خداوند برايش طلب آمرزش كنى» .
۲۸۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كفّاره غيبت ، اين است كه براى شخصى كه از او غيبت كرده اى ، طلب آمرزش كنى.
هـ شخصِ در حال مرگ و مُرده
۲۸۰۴.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابوسعيد خُدرى ـ: زمانى كه پيامبر خدا [به مدينه ]آمد ، هرگاه كسى از ما مرگش فرا مى رسيد ، به اطّلاع ايشان مى رسانديم و ايشان ، پيش از اين كه آن شخص از دنيا برود، مى آمد و بر بالين او حاضر مى شد و برايش طلب آمرزش مى كرد و منتظر مى ماند تا از دنيا برود.
امّا اين كار ، گاه پيامبر صلى الله عليه و آله را مدّتى طولانى نگه مى داشت و ايشان ، به زحمت مى افتاد. لذا به خاطر رعايت حال پيامبر صلى الله عليه و آله گفتيم كه بهتر است به ايشان اطّلاع ندهيم تا زمانى كه محتضر از دنيا برود. بنا بر اين، طرف كه از دنيا مى رفت ، آن را به اطّلاع ايشان مى رسانديم و پيامبر صلى الله عليه و آله به نزد خانواده او مى آمد و براى درگذشته ، طلب آمرزش مى كرد و بر او نماز مى خواند. سپس اگر صلاح مى ديد كه در تشييع او شركت كند ، منتظر تشييعش مى ماند ؛ و گرنه مى رفت.
مدّتى هم بر اين روال گذشت . سپس گفتيم كه بهتر است براى رعايت حال پيامبر خدا، ما مُرده هايمان را به خانه پيامبر ببريم و ايشان را به خانه شخص مُرده نكشانيم و باعث زحمت پيامبر خدا نشويم. اين كار را كرديم و از آن پس ، چنين مرسوم شد.
