۲۸۹۶.امام جواد عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه نمازش را تمام مى كرد، مى گفت: «بار خدايا! هر گناهى را كه از پيش تاكنون، و در نهان و آشكار مرتكب شده ام، و هر ستمى را كه بر خويشتن كرده ام، و هر خطايى را كه تو بدان از من داناترى... بيامرز.
خداوندا! دلى سالم و زبانى راستگو از تو درخواست دارم، و براى آنچه تو خود مى دانى ، از تو آمرزش مى خواهم، و خوبى آنچه را مى دانى ، از تو درخواست مى كنم، و از شرّ آنچه مى دانى ، به تو پناه مى برم ؛ زيرا تو مى دانى و ما نمى دانيم، و تو داناى نهان هايى» .
۲۸۹۷.صحيح البخارىـ به نقل از ابو موسى اشعرى ـ: از دعاهاى هميشگى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله اين بود : اى پروردگار من! خطا و نادانى مرا و زياده روى ام در همه كارهايم را، و آنچه را كه تو از من ، بدان داناترى، بر من بيامرز.
بار خدايا! هر گناهى را كه به خطا يا به عمد ، يا از سر نادانى يا شوخى از من سر زده است و همگى نزد توست، بر من بيامرز.
بار خدايا! هر گناهى را كه از پيش تاكنون، يا در نهان و آشكار ، انجام داده ام ، بر من بيامرز، كه پس و پيش كردن امور ، در دست توست و تو بر هر چيزى توانايى» .
۲۸۹۸.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابو اُمامه باهِلى ـ: پيامبر خدا به سوى ما بيرون آمد... گويا دلمان خواست كه برايمان دعايى كند . ايشان گفت: «بار خدايا! ما را بيامرز و بر ما رحم آور و از ما خشنود باش و از ما بپذير و ما را به بهشت ، در آور و از آتش ، نجاتمان ده و همه كارهاى ما را اصلاح فرما...».
دلمان خواست كه بيشتر دعا كند . ايشان فرمود : «دعايى جامع ، برايتان كردم».
۲۸۹۹.امام حسن عليه السلام :پيامبر خدا ، بين هر دو ركعت از نماز ظهر، دو ركعت اوّل، اين دعا را مى خواند : «بار خدايا!... تو را از من ، مطالبات [و بازخواست هايى ]است ، به سبب گناهانى كه مرتكب گشته ام و اكنون ، در بند آنها هستم ؛ گناهانى كه كمرم را خم نموده اند و مرا به خوارى و نابودى كشانده اند. و اگر تو بر من رحم نكنى و مرا نيامرزى ، از زيانكاران خواهم بود.
بار خدايا! در اين گناهان ، تكيه و اميدم به توست و به درگاه تو ، باز آمده ام. پس بر محمّد و خاندان او درود فرست و همه گناهان مرا ، از قديم و جديدش ، و پنهان و آشكارش ، و خطا و عمدش ، و كوچك و بزرگش، و هر گناهى را كه مرتكب شده ام و مقصّرش من هستم، بيامرز . آمرزش قطعى و حتمى ، به طورى كه حتّى يك گناه هم بر جاى نگذارى و از آن پس ، من نيز هرگز حرامى را به جاى نياورم. طاعتِ اندكم را از من ، بپذير و از نافرمانى هاى بسيارم درگذر ـ اى بزرگ ـ كه گناه بزرگ را جز شخص بزرگ نمى بخشد... ».
