۲۵۵۳.امام زين العابدين عليه السلام :كسى كه بگويد: «از خدا ، آمرزش مى طلبم و به درگاهش ، توبه مى برم» ، گردن فراز و متكبّر نيست. گردن فراز ، كسى است كه بر گناهى كه در آن مغلوب هوس خويش گشته است ، پاى بفشارد و دنياى خود را بر آخرتش برگزيند.
۲۵۵۴.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در اعتراف به درگاه خدا ـ: محبوب ترينِ بندگانت در نزد تو ، كسى است كه گردن فرازى بر تو را فرو گذارد و از پافشارى [برگناه] دورى كند و به آمرزش خواهى در آويزد . من ، درپيشگاه تو اعلام برائت مى كنم از اين كه گردن فرازى كنم، و به تو پناه مى برم از اين كه [برگناه ]پاى فِشُرم، و براى تقصيرات خود ، از تو آمرزش مى طلبم.
۲۵۵۵.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در اعتراف به درگاه خدا ـ: اى مهربان ترين كسى كه مهرجويان، پياپى ، آهنگ او مى كنند، و اى با محبّت ترين كسى كه آمرزش خواهان ، گِرد او مى چرخند .
۲۵۵۶.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در روز عيد قربان و فطر و روز جمعه ـ: آمرزش خواهان ، به خشم تو گرفتار نمى آيند . [خوان] روزى ات براى آن هم كه تو را نافرمانى كند ، گسترده است و بردبارى ات ، آن را كه با تو دشمنى ورزد ، در بر مى گيرد. عادت تو ، نيكى كردن به بدكاران است، و شيوه ات ، شفقت بر متجاوزان [ از فرمان و حدودت].
۲۵۵۷.امام صادق عليه السلام :هر گاه بنده ، بسيار طلب آمرزش كند ، نامه اعمالش در حالى كه مى درخشد ، بالا برده مى شود.
۲۵۵۸.امام صادق عليه السلام :دو مرد به مسجد در مى آيند : يكى عبادت پيشه و ديگرى گنهكار، و از مسجد بيرون روند در حالى كه آن گنهكار ، مؤمنى راستين گشته است و آن ديگرى ، عبادت پيشه گنهكار؛ از آن رو كه عبادت پيشه ، در حالى به مسجد در آمده است كه به عبادت خويش ، مى نازيده و به آن مى انديشيده است ؛ امّا گنهكار ، پيوسته در انديشه پشيمانى از گنهكارى خويش بوده است . لذا خداوند ، گناهان او را مى آمرزد.
